ΔΥΝΑΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
8η Μαρτίου: Γιορτή & Αγώνας – Για Όλες, Για Πάντα
Η 8η Μαρτίου είναι πολλά περισσότερα από μια γιορτή. Είναι μια μέρα μνήμης, διεκδίκησης, σύγκρουσης. Είναι η φωνή των εργατριών που κάηκαν ζωντανές στο εργοστάσιο υφαντουργίας στη Νέα Υόρκη το 1857, η κραυγή των γυναικών που πάλεψαν για ψωμί και δικαιώματα, η απαίτηση κάθε γυναίκας που αρνείται να ζει στη σκιά της πατριαρχίας.
Είναι η υπενθύμιση ότι τίποτα δεν χαρίστηκε. Ότι κάθε δικαίωμα κερδήθηκε με αίμα, απεργίες, εξεγέρσεις. Ότι ο δρόμος για την ισότητα ήταν –και είναι– γεμάτος αποκλεισμούς, εμπόδια, βία. Και σήμερα, η γυναίκα συνεχίζει να δίνει μάχες. Γιατί ακόμα και τώρα, ο κόσμος δεν την αντιμετωπίζει ως ίση.
Η κοινωνία θέλει τη γυναίκα ταυτόχρονα δυνατή και υποταγμένη. Να δουλεύει ακούραστα, αλλά να είναι «προτεραιότητά της» το σπίτι και τα παιδιά. Να είναι ανεξάρτητη, αλλά όχι «πολύ φεμινίστρια». Να είναι ελκυστική, αλλά να μη «δίνει δικαιώματα». Να μιλάει, αλλά να μην είναι «υστερική». Οι ρόλοι είναι προκαθορισμένοι, οι προσδοκίες ασφυκτικές, η ελευθερία υπό όρους.
Κι αν η γυναίκα ξεφύγει από αυτά τα όρια, αν διεκδικήσει, αν αρνηθεί να υπακούσει, τότε την περιμένει η τιμωρία. Η σωματική και ψυχολογική βία, η υποτίμηση, ο εκφοβισμός, η γυναικοκτονία. Και όλα αυτά δεν είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος που ανέχεται, καλύπτει, συγχωρεί την καταπίεση.
Και όμως, έχει καταφέρει να αλλάξει την ιστορία.
Σήμερα, οι γυναίκες ηγούνται κινημάτων που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Σπάνε τη σιωπή απέναντι στη σεξουαλική κακοποίηση. Καταγγέλλουν την έμφυλη βία. Επιβάλλουν νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματά τους. Διεκδικούν ηγετικούς ρόλους, επιστημονικές διακρίσεις, πολιτική δύναμη. Δεν ζητούν την άδεια κανενός για να ορίζουν τις ζωές τους.
Αλλά η πατριαρχία δεν έπεσε ακόμα. Η κοινωνία εξακολουθεί να τις υποτιμά, να τις φιμώνει, να τις πολεμά όταν γίνονται «πολύ δυνατές». Τις κρίνει για τις επιλογές τους, τις απειλεί όταν δεν συμμορφώνονται, τις δολοφονεί επειδή κάποιος άνδρας θεώρησε ότι του «ανήκουν».
Η 8η Μαρτίου είναι υπενθύμιση πως ο αγώνας δεν τελείωσε. Γιατί ακόμα υπάρχουν γυναίκες που δολοφονούνται επειδή είπαν «όχι». Που παλεύουν μόνες μέσα σε ένα σύστημα που τις θέλει αδύναμες.
Όμως η γυναίκα δεν είναι αδύναμη. Δεν υπήρξε ποτέ.
Από τις απεργούς εργάτριες του χθες μέχρι τις σημερινές γυναίκες που μάχονται για δικαιοσύνη, κάθε της βήμα είναι μια πράξη αντίστασης. Δεν συμβιβάζεται. Δεν σωπαίνει. Δεν γυρίζει πίσω.
Η 8η Μαρτίου είναι γιορτή γιατί τιμά τους αγώνες μας.
Είναι όμως και κάλεσμα, γιατί η μάχη συνεχίζεται.
Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται. Και γιατί καμία μας δεν είναι μόνη.
ΜΑΡΙΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ
Επικεφαλής παράταξης «Δύναμη Δημιουργίας» & επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης του Δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων