‘Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών ο συγγραφέας, μεταφραστής και κριτικός θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή στο Facebook ο αδερφός του, Βασίλης Γεωργουσόπουλος.
«Αδερφέ, συνάδελφε, φίλε, καλό παράδεισο. Αδερφέ, εμείς τα αδέρφια σου, τα ανίψια σου, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, άλλοι σε ξέχασαν. Το θέατρο, η παιδεία, οι συνάδελφοι και οι μαθητές σου δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Εύα μου, καλό παράδεισο» έγραψε ο Βασίλης Γεωργουσόπουλος.
Η πορεία του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε επίσης στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου Δραματική ποίηση, που αποτέλεσε επί είκοσι πέντε χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια. Από το 2003 ήταν πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικού Μουσείου.
Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 από τις στήλες της εφημερίδας «Το Βήμα» και συνέχισε στην εφημερίδα «Τα Νέα» επί σειρά ετών ως κριτικός και επιφυλλιδογράφος.
Από το 1990 δίδασκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Είχε διατελέσει πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου στο Εθνικό Θέατρο και επί μία εικοσαετία πρόεδρος της Επιτροπής Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί» και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του.
Το φθινόπωρο του 2010 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε παρουσιάζοντας το σύνολο του εικαστικού έργου του στο θέατρο με πολύμηνη έκθεση. Η έκθεση παρουσιάστηκε στη γενέτειρα πόλη του, τα Χανιά, και έκλεισε την πορεία της στο Covent Garden του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 2011.
Οι διακρίσεις
Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2000).
Το 2008 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Επίσης το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά από πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε το 2006 σε επίτιμο διδάκτορά του.
Επίσης για τα έργα του «Τα μετά το θέατρο» 1985, έλαβε το πρώτο Κρατικό βραβείο δοκιμίου και για το «Από τον Στρίντμπεργκ και τον Αντόν Τσέχωφ στον Λουίτζι Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ και το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Τα έργα
Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: Κλειδιά και κώδικες θεάτρου, Ι, Αρχαίο δράμα, 1982, ΙΙ, Ελληνικό Θέατρο, 1984, Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου, 1984, Τα μετά το θέατρο, 1985, Προσωπολατρεία, 1992, Θίασος Ποικιλιών, 1993, Νήμα της στάθμης, 1996, Παγκόσμιο θέατρο 1, 2 – Από τον Μένανδρο στον Ίψεν, 1998, Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ, 1999, Παγκόσμιο θέατρο 3 – Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ, 2000.
Με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Αμήχανον Τέχνημα, 1971, 1980 (μαζί με την Παράβαση), τα διηγήματα Η Καμπάνα και Οδάξ, 1985 και κύκλους τραγουδιών (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980) τους οποίους έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Γιάννης Μαρκόπουλος, Ελένη Καραίνδρου κ.α.). Επίσης με το ίδιο ψευδώνυμο υπογράφει το μεταφραστικό έργο του, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα.
Οι μεταφράσεις
Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα:
Αισχύλος: Ικέτιδες, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Επτά επί Θήβας
Σοφοκλής: Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Τραχίνιες, Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ, Αίας
Ευριπίδης: Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Εκάβη (τραγωδία), Κύκλωψ (Σατυρικό Δράμα), Ελένη (τραγωδία), Ανδρομάχη, Τρωάδες (τραγωδία)
Αριστοφάνης: Λυσιστράτη, Πλούτος, Θεσμοφοριάζουσες, Εκκλησιάζουσες, Νεφέλες, Ιππής
Μολιέρος: Ταρτούφος
(με πληροφορίες από την ιστοσελίδα anoixtitexni.gr)