Δευτέρα, 23 Δεκεμβρίου, 2024

424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο: Του είπαν μετά από 8 μήνες ότι έχει καρκίνο – Νέα καταγγελία

Ο 65χρονος απόστρατος συνταγματάρχης Σταύρος Σακελλαρόπουλος είχε καρκίνο τρίτου βαθμού - «Από τύχη ζω».

- Advertisement -

Μια ακόμη καταγγελία έρχεται στο φως της δημοσιότητας για το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης αυτή τη φορά με θύμα έναν 65χρονο απόστρατο συνταγματάρχη ο οποίος έμαθε ότι έχει καρκίνο με καθυστέρηση… οκτώ μηνών.

Ο Σταύρος Σακελλαρόπουλος, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση μορφώματος από το πόδι στο 424 ΓΣΝΕ και παρά τις πιέσεις του, όχι μόνο δεν ενημερώθηκε ποτέ για τα αποτελέσματα της βιοψίας, αλλά οκτώ μήνες μετά επανεμφάνισε ογκίδιο στο ίδιο σημείο.

Όλα έγιναν τον Ιούνιο του 2019 και, όπως καταγγέλλει, ο γιατρός τον διαβεβαίωσε ότι το μόρφωμα δεν χρειαζόταν να σταλεί σε εξωτερικό παθολογοανατομικό εργαστήριο για βιοψία, ωστόσο επτά-οκτώ μήνες μετά την πρώτη επέμβαση, το μόρφωμα εμφανίστηκε ξανά στο ίδιο σημείο και τότε ενημερώθηκε ότι έχει καρκίνο.

Ο απόστρατος συνταγματάρχης βρέθηκε σήμερα το πρωί στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης προκειμένου να καταθέσει ως μάρτυρας στην υπόθεση του 55χρονου υπαστυνόμου που πήγε για εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας και έναν χρόνο μετά τον ενημέρωσαν ότι έχει καρκίνο.

«Ήρθα να καταθέσω για τον υπαστυνόμο Γκουλιοπουλο γιατί αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα βλέποντας τον υποβασταζόμενο, γιατί έχω κι εγώ την δική μου ιστορία στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Θέλω να πω περαστικά, να έχει τη δύναμη και πίστη. Θα σας πω λοιπόν τη δική μου ιστορία πολύ σύντομα», είπε, αρχικά ο κ. Σακελλαρόπουλος.

Ο ίδιος εξήγησε ότι «τον Ιούνιο του 2019 έβγαλα ένα μόρφωμα στο πόδι, στη δεξιά κνήμη, έκανα επέμβαση στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο και είπα στον γιατρό που έκανε την επέμβαση να στείλω τη βιοψία έξω. Δυο φορές μάλιστα του το είπα. “Όχι, δεν χρειάζεται, δεν ανησυχώ, δεν υπάρχει λόγος δεν βλέπω κάτι” μου λέει. Μετά από τρεις μήνες ενοχλώ πάλι τον ίδιο και του λέω “τι γίνεται η βιοψία;”. Καμία απάντηση. Μετά ξανά και ξανά τον παίρνω τηλέφωνο, στους επτά μήνες, τον Ιανουάριο του 2020 ξανά στο πόδι μου βγαίνουν δύο μικρά ογκίδια. Ανησυχώ πάρα πολύ, τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο, του λέω “έβγαλα στο πόδι μου δύο ογκίδια”. Μου λέει “μην ανησυχείς, θα τα βγάλουμε”. Του λέω “η βιοψία;”. Τίποτα καμία απάντηση».

Όπως είπε στη συνέχεια: «Περνάνε λίγες ημέρες γιατί ήμουν εκτός Θεσσαλονίκης και τον Φεβρουάριο παίρνω τηλέφωνο τον υπεύθυνο αξιωματικό του τμήματος που βγάζουν τις βιοψίες. Του λέω “έχω πρόβλημα, που είναι η βιοψία μου εδώ και 7-8 μήνες;” Μου λέει “πάρε με σε δύο ημέρες τηλέφωνο”. Τον παίρνω σε δύο ημέρες τηλέφωνο και μου μιλάει ψυχρά και κυνικά “έχεις κακοήθεια κύριε”. “Τι λες; Σοβαρά μιλάς;” του είπα. Μέσα σε δύο ημέρες πού ήταν τα ευρήματα αυτά; Ξεχασμένα; Χαμένα; Πού τα είχαν αυτοί οι άνθρωποι;. Να μην σας τα πολυλογώ, μετά από λίγο επειδή ήμουν στην επαρχία, πήγα στο νοσοκομείο έκανα μαγνητική, έκανα αξονική, ευτυχώς δεν είχα μετάσταση. Πήρα τα ευρήματα με συγγενικό μου πρόσωπο και τα έστειλα έξω σε εργαστήριο. Καρκίνος τρίτου βαθμού, σάρκωμα. Αμέσως έκανα επέμβαση στο νοσοκομείο, φυσικά με άλλον γιατρό και ευτυχώς ζω».

Τόνισε, δε, ότι «από τύχη ζω, και την γλύτωσα φθηνά και ζητώ συγγνώμη στον υπαστυνόμο που τότε δεν κατήγγειλα, δεν είχα το θάρρος – αν και δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, έχω θάρρος – όταν, όμως, σου λένε ότι έχεις καρκίνο κοιτάς να σώσεις τη ζωή σου κι όχι να κάνεις κινήσεις. Είναι απαράδεκτα αυτά που συμβαίνουν. Πιστεύω στην Δικαιοσύνη, πιστεύω θα βρεθεί η αλήθεια. Και φυσικά όλοι οι γιατροί δεν είναι σαν κι αυτούς τους λίγους, οι περισσότεροι γιατροί είναι άριστοι. Λυπάμαι πραγματικά γιατί κανείς δεν πρέπει να παίζει με τη ζωή μας» είπε και ανέφερε ότι θα στραφεί νομικά εναντίον τους «διότι αυτά δεν πρέπει να μένουν έτσι«.

Η δικηγόρος, Αρτέμις Διαλυνά, ανέφερε ότι «όπως βλέπετε έχουμε τη δεύτερη περίπτωση. Αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι αυτή η περίπτωση συνέβη το 2019, του αστυνομικού έγινε το 2023, επομένως βλέπετε ότι υπάρχει διάρκεια σε αυτό το πράγμα που γίνεται. Οι γιατροί δεν είναι οι ίδιοι, ωστόσο φαίνεται ότι υπάρχει μια κοινή πρακτική ως προς αυτό, μια πορεία, μια υποτίμηση της ζωής. Αυτό που θέλω να σας πω και που μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι ότι όταν ο άνθρωπος αυτός έμαθε ότι έχει σάρκωμα πήγε να ζητήσει το λόγο από τον θεράποντα ιατρό του με πάρα πολύ ευγενικό τρόπο μαζί με συγγενείς του. Συγγενής του λοιπόν απευθύνθηκε στο γιατρό και του είπε «αυτή η κατάσταση είναι ανεπίτρεπτη, είναι ανεπίτρεπτο να αφήνει αυτόν τον άνθρωπο 8 μήνες αδιάγνωστο, είναι ανεπίτρεπτη η αντιμετώπιση αυτού του περιστατικού». “Εγώ” λέει ο γιατρός “τέλειωσα με το περιστατικό αυτό, αφαίρεσα τον όγκο οπότε τελείωσα”. Λέει το συγγενικό πρόσωπο “όχι δεν τελειώσατε, κάνετε λάθος είναι δυνατόν ένας γιατρός να τελειώνει στην επέμβαση; Τη βιοψία δεν την λάβατε υπόψη. Αν δεν ξέρετε τι λέει η βιοψία πως θα δείτε τι καρκίνο έχει;”. Και η απάντηση ήταν “περάστε έξω”. Αυτή είναι η αλαζονική στάση, σε έναν άνθρωπο που έρχεται και σου λέει ότι εγώ χάνω τη ζωή, ότι θα μπορούσα να έχω μεταστάσεις, ότι αν εγώ δεν ενοχλούσα εσάς, που δεν θα έπρεπε γιατί είστε οι γιατροί μου που έπρεπε εσείς να με πάρετε και να μου πείτε τι έχω. Αντί λοιπόν να μου πεις ένα συγγνώμη, γυρνάς και λες περάστε έξω. Αυτοί είναι και φυσικά σας ενημερώνουμε ότι θα υπάρξει και συνέχεια».

Ο δικηγόρος Νάσος Διαλυνάς, δήλωσε με τη σειρά του, ότι «το πρόβλημα είναι ότι μετά την αποκάλυψη των όσων συμβαίνουν από τον αστυνομικό χτυπάει συνεχώς το τηλέφωνο στο γραφείο μας από ανθρώπους οι οποίοι έχουν υποστεί το ίδιο πράγμα. Το ίδιο πράγμα λέγοντας είναι η αδιαφορία που δείχνουν οι γιατροί, οι συγκεκριμένοι γιατροί, ως προς την εξέλιξη, τη θεραπεία και τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήρθε σε εμάς και η πρώτη κουβέντα ήταν “παιδιά νιώθω ενοχές”. Δηλαδή άνθρωποι δεν έρχονται μόνο να υπερασπιστούν το δίκιο τους κι αυτό που έχουν βιώσει αλλά και να υπερασπίσουν τους υπόλοιπους. Σπάει λοιπόν ένα απόστημα το οποίο θα πρέπει να τελειώσει εδώ κι αυτό θα γίνει μέ έναν σωστό έλεγχο για την απονομή της ΔΙκαιοσύνης».

Τέλος, ο δικηγόρος Νίκος Διαλυνάς, ανέφερε τα εξής: «Ο κ. Σακελλαρόπουλος είναι δεύτερος μάρτυρας ο οποίος έρχεται σήμερα, την άλλη εβδομάδα θα έχουμε κι άλλο θύμα, κι έχει μια σειρά από στοιχεία. Κι αυτά που σας είπε ότι τους είπε “πού είναι η βιοψία;” τα έχει καταγράψει σε έναν αριθμό πρωτοκόλλου χειρόγραφα θα τα καταθέσουμε στον εισαγγελέα όπου τους λέει “επιφυλάσσομαι του δικαιώματος μου διότι επί 8,5 μήνες δεν μου έχετε δώσει την βιοψία”. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο κ. Σακελλαρόπουλος κάνει ακτινοβολίες, δεν ήθελε ενδεχομένως να σας το πει, δηλαδή τα πράγματα όπως βλέπετε είναι καλά αλλά κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του και ήταν τυχερός διότι το καρκίνος το σάρκωμα το οποίο είχε ήταν εξωτερικό αλλιώς δεν θα πήγαινε. Επειδή γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα σας λέω ότι δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδιοι άρα αυτή η ιστορία έχει βάθος στο παρελθόν και για αυτό φωνάζω και λέω να ανοιχθούν άμεσα οι ιατρικοί φάκελοι γιατί μπορεί να έχουμε περιπτώσεις ασθενών οι οποίοι να έχουν κακοήθεια και να μην το ξέρουν» είπε ο κ. Διαλυνάς που πρόσθεσε ότι:

«Όλη η ηγεσία του 424 γνωρίζει το πρόβλημα αυτό, το γνωρίζει και εγγράφως πλέον, σας φέρνω στοιχείο ότι το γνώριζε και εγγράφως και από εκεί και πέρα μην τολμήσουν και μιλήσουν για υποστελέχωση, μην τολμήσουν, διότι υποστελέχωση με τη ζωή δεν υπάρχει και να μας φέρουν έγγραφα ποιους ενημέρωσαν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις βιοψίες. Να πάνε κι αυτοί κατηγορούμενοι, όπου κι αν βρίσκονται και σε όποια θέση και να είναι. Αντιλαμβάνεστε ότι εδώ πέσαμε σε μια κατάσταση όπου δεν είναι άπατες και οικονομικά εγκλήματα, εδώ παίζουν με τη ζωή ασθενών. Σήμερα καταθέτουμε εγγράφως στην εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση τα στοιχεία του κ. Σακελλαρόπουλου όλα. Ζητούμε να κληθεί, να κατασχεθεί ο φάκελος του και ζητούμε να πράξουν τα νόμιμα διότι το αδίκημα της εκθέσεως διώκεται αυτεπάγγελτα».

Σε ερώτηση αν εκτιμά ότι το πρόβλημα είναι θέμα του νοσοκομείου ή των γιατρών απάντησε «και τα δύο».

- Advertisement -

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Δείτε ακόμα

Σχετικά άρθρα

loutrakiblog