- Την ισχυρή διαφωνία της εκφράζει η ΚΕΔΕ για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για τους όρους αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές καθώς με το εν λόγω νομοσχέδιο αφαιρούνται ουσιαστικές αρμοδιότητες από τους δήμους, χωρίς να έχει προηγηθεί σχετικός διάλογος.
Το νομοσχέδιο συζητήθηκε στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΚΕΔΕ, όπου και κατατέθηκαν οι αντιρρήσεις και οι διορθωτικές προτάσεις από τις αρμόδιες επιτροπές της ΚΕΔΕ, ήτοι την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και την Επιτροπή Νήσων και Νησιωτικής Πολιτικής και κυρίως επί των άρθρων 7,8,9,10,11 και 14.
Ειδικότερα η ΚΕΔΕ διαφωνεί με την πρόβλεψη του νομοσχεδίου (άρθρο 7) ότι αρμόδιοι φορείς για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας είναι το Δημόσιο και η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου και θεωρεί ότι αρμόδιος φορέας για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πρέπει να είναι ο οικείος δήμος.
Σε ότι αφορά στην ηλεκτρονική μίσθωση (άρθρο 10), η ΚΕΔΕ θεωρεί ότι η διαδικασία πρέπει να πραγματοποιείται από τους οικείους δήμους, μέσω της ιστοσελίδας www.kede.gr, σε συνεργασία με το Gov.gr, με βάση το άκρως επιτυχές προηγούμενο της πλατφόρμας διόρθωσης των τ.μ. των κτισμάτων, που υλοποιήθηκε και εφαρμόστηκε από τους Δήμους μέσω της πλατφόρμας της Κ.Ε.Δ.Ε. με απόλυτη επιτυχία.
«Κάθε προσπάθεια αποστέρησης των Ο.Τ.Α. από οιουδήποτε είδους και εύρους αρμοδιότητα, ως και από τις συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένες τοπικές προσόδους, εν οις και το σύνολο των μισθωμάτων απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, μας βρίσκει εκ θέσεως αντίθετους», τονίζει χαρακτηριστική στην εισήγησή της η Επιτροπή Νήσων και Πολιτική Συνοχής και συμπληρώνει:
«ΟΥΔΕΙΣ επισπεύδων ή άλλος λόγος παρίσταται προκειμένου η εν λόγω ουσιώδης αρμοδιότητα να αφαιρεθεί από τους Δήμους.
Η διάταξη αυτή και η αποστέρηση της εν λόγω αρμοδιότητος από τους Δήμους προσκρούει ουσιωδώς στο άρθρο 102 παρ.1 του Συντάγματος καθώς:
α) η απλή παραχώρηση χρήσης του κοινόχρηστου αιγιαλού και της παραλίας αποτελεί αδιαμφησβήτητη «τοπική υπόθεση» που κατά το Σύνταγμα ανήκει στους Ο.Τ.Α.
β) ισχύοντος του ανωτέρω (α), η διαχείριση (άρα και παραχώρηση χρήσης ως διαχειριστική πράξη) των αιγιαλών, ανήκει κατά «τεκμήριο αρμοδιότητας» στους Ο.Τ.Α. (άρθρο 102 παρ.1 εδάφ.2 του Συντάγματος).
γ) η εν λόγω διάταξη προσκρούει, επιπλέον, και στο άρθρο 101 παρ. 4 του Συντάγματος καθώς συνιστά «κανονιστική δράση» εκ μέρους του κοινού νομοθέτη, που δεν λαμβάνει υπόψη της τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών περιοχών».
Επίσης, όπως τονίζει στην εισήγησή της η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, ο δήμος πρέπει να έχει την αρμοδιότητα για την επισήμανση των σημείων για την τοποθέτηση των ειδικών πλατφορμών για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία (sea tracks), ενώ ο παραχωρησιούχος πρέπει να επιβαρύνεται με τις δαπάνες για την αμοιβή του ναυαγοσώστη και τον εξοπλισμό του και να μην πραγματοποιείται συμψηφισμός με το αντάλλαγμα της παραχώρησης.
Σε ότι αφορά την ανάπτυξη δραστηριοτήτων θαλάσσιων μέσων αναψυχής, εφόσον υπάρχουν οι νόμιμες άδειες και εγκρίσεις, η ΚΕΔΕ θεωρεί ότι:
- Πρώτον, πρέπει να καθοριστεί η διαδικασία και να οριστεί ο φορέας που θα καθορίζει το τμήμα στο οποίο θα μπορεί να αναπτυχθεί η συγκεκριμένη δραστηριότητα.
- Δεύτερον προτείνει ο αρμόδιος φορέας να είναι ο οικείος δήμος και σε κάθε περίπτωση η άσκηση δραστηριοτήτων θαλάσσιων μέσων αναψυχής ή άλλης συναφούς επιχείρησης πρέπει να πραγματοποιείται μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου δήμου.
Σε ότι αφορά τις προβλέψεις του νομοσχεδίου για τις υποχρεώσεις των δήμων, όπως μεταξύ των άλλων να μεριμνούν για τον καθημερινό καθαρισμό των κοινόχρηστων χώρων, την έγκαιρη πρόσληψη ναυαγοσωστών, πριν από την 31η Μαρτίου εκάστου έτους, τη διάθεση του κατάλληλου εξοπλισμού, την τοποθέτηση κατάλληλων παρατηρητηρίων ναυαγοσωστών και γενικώς για τη λήψη μέτρων προστασίας και ασφάλειας των λουομένων, των εργαζομένων, την εγκατάσταση των ειδικών πλατφορμών πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία (sea tracks) , την άσκηση ελέγχων τήρησης των όρων παραχώρησης κ.λπ., η ΚΕΔΕ υπογραμμίζει ότι δεν λαμβάνονται υπόψη ουσιαστικές και άκρως αντικειμενικές δυσχέρειες των δήμων, αναφορικά με την άσκηση των προβλεπομένων αρμοδιοτήτων, ήτοι:
α) έλλειψη προσωπικού,
β) προβλήματα στη διαδικασία πρόσληψης και πληρωμής των ναυαγοσωστών,
γ) έλλειψη οργάνων δημοτικής αστυνομίας σε δεκάδες δήμους,
δ) αδυναμία άσκησης ελεγκτικών αρμοδιοτήτων.