Με φοβερό σουτ κάτω από την σέντρα, ο επιθετικός του ΑΟΛ Δημήτρης Τσατσόπουλος έπιασε στον ύπνο τον τερματοφύλακα του Ηρακλή Λεχαίου και έδειξε για ακόμα μία φορά πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής είναι.
Το παιχνίδι έληξε με ευρεία νίκη του ΑΟΛ με 5-1 με την Λουτρακιώτικη ομάδα να συνεχίζει να βρίσκεται εντός του στόχου του πρωταθλήματος αφού υπολείπεται μόλις ένα βαθμό από τον πρωτοπόρο ΠΑΣ Κόρινθο.
Δείτε το εντυπωσιακό γκολ!
Αυτά τα γκολ τα έβαζαν παίχτες σαν τον Τζιοβάνι που είχαμε δει παλιότερα !!Μπραβο στον παίχτη για την φαντασία που είχε !!
Η Ομάδα του Λουτρακίου προσφέρει θέαμα κάθε Κυριακή και διεκδικεί με αξιώσεις το φετινό πρωτάθλημα.Όλοι οι Λουτρακιώτες θα πρέπει να την στηρίξουν.
Παντως λειπουν τα αθλητικά σχόλια του Αντρέα του Ουαλλια !!Μπορει να μας ζάλιζε με άσχετα αθλητικά και μεγάλα σχόλια αλλά τώρα έχετε τον Τάσο !!
Συνηθως, αγαπητε μου κυριε (18:17), λενε πως ουδεις αναντικαταστος, αν και εγω σαν Τασος, πιστευω και θεωρω, πως ο καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστος και μοναδικος, και διαθετει και την δικη του προσωπικοτητα, και ποσο μαλλον οταν αφορα αυτο, τον καθόλα εκλεκτό, αγαπητό και φίλο, τον Αντρέα, τον Λέκκα!! Προσωπικα τον συγχαιρω και του “βγαζω και το καπελο”, για τον απλο λογο πως αποδειχτηκε τελικα ιδιαιτερως εξυπνος, οξυδερκης, αλλα επισης και αρκετα διορατικος ως ανθρωπος, μιας και πριν απο καμποσα χρονια, διαβλεποντας το τι θα ερχοταν και το τι θα επακολουθουσε λιαν συντομως, εις στην εδω πατριδα του, την φουκαριαρα μας αυτη, την Ελλαδιτσα, εκατσε και εβαλε “στραβα το καπελακι του” και πηρε, συγχρονως και “των οματιων του” (και για μενα, πολυ πολυ καλα εκανε, και μαγκια του, και εξυπναδα του, και μπραβο του!), και μεταναστευσε και εγκατασταθηκε εις στην βοριοευρωπα’ι’κη αυτην χωρα, την Ουαλλια. Οχι, θα καθοταν εδω περα, εις ετουτη, την πολυπαθη (αυτην του), την πατριδα, – και ας μου επιτρεψει λιγακι, την εκφραση – “να ταλαιπωρειται, να βασανιζεται, να παιδευεται και να… “ψοφοπειναει”(πιθανώς και ενδεχομενώς )… ΥΓ. Οταν πριν απο μερικα χρονια, πηρα την… μεγαλη αποφαση, του να φυγω απο την Αθηνα, εχοντας ως τελικο προορισμο και εγκατασταση την εδω Καλαματιτσα, η μανα μου, διαφωνοντας σφοδρα μαζι μου, μου ειχε πει τοτε το εξης (οπως μετεπειτα, αποδειχτηκε), σοφο και σωστο: “Βρε γιοκα μου, τρελαθηκες, απο που και ως που και τι δουλεια εχεις εσυ, ωστε να πας να μεινεις μονιμα(?), στην Καλαματα?! Η κατσε εδω στα “αυγα” σου, η αν το θες τελικα, τοσο πολυ να φυγεις και να μας αποχωριστεις, καλυτερα να πας εις στην μακρινη ξενιτια και εις στην αλλοδαπη, ουτως ωστε, και κατ’ αυτον τον τροπο, αλλα και δυνητικα εστω, να εχεις τις οποιες πιθανοτητες, του να κανεις και μια χα’ί’ρη και προκοπη, εις ετουτην την ζωη σου”… Τασος
Έκθεση κανονική ο φιλαράκος. Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει…
Δεν ξερω αν πραγματι θεωρηται και λεγεται (επακριβως), “εκθεση” αυτο, αλλα ειναι παντως γεγονος, πως ο,τι εις σε αρκετους μου σχολιασμους μου, το συνηθιζω, ατερμόνως να φλυαρω, να πολυλογω και να μακρυγορω! Το ξερω αλλωστε, πως ο,τι και η αγαπητη Χαρά, δεν ειναι καθολου, μα καθολου fan, ουτε και της πολυαρεσουν, αλλα ουτε επισης και ειναι “οπαδος”, θαυμάστρια και θιασώτρια, ετουτων των μακροσκελων σχολιασμων, καθως επισης και των, εν γενει, αυτών, “κατεβατών”!! Προσωπικα δε, θεωρω, πως εις σε πολλες των περιπτωσεων, ειναι εντελως ανεφικτο και αναποφευκτο, το να δυναται κανεις να ξετιλυξει και να ξεδιπλωσει τις… κοσμοθεωριες του, τους προβληματισμους του, τις σκεψεις, τις γνωμες και τις αποψεις του, μεσα σε ενα περιορισμενο και λιαν στενο πλαισιο, καθως και σε μερικες και μονον, αράδες και γραμμες- ε, και σιγουροτατα, δε – δεν ειναι δα, και τοσο εφικτο (και με καμιαν των δυναμεων), εις το να μπορει να συμβει επιτυχώς, αυτο! Τελος, αν και ΔΕΝ πιστεω, πως τιθεται το οποιοδηποτε ζητημα, η και θεμα (απο αποψης χρονου, εννοω), για την Χαρά, εις το να καθεται να αναγιγνωσκει εκεινη, τα μεγαλα κειμενα, μηνυματα και σχολια της καθεμιάς και του κάθενός μας – την καθε φορα – εντουτοις ομως και παρ’ ολα αυτα, θα την παρακαλουσα θερμα, οταν και οποτε (υποθεση… “εργασιας”, κανουμε, βρε αδερφε!!), αντιμετωπιζει το οποιοδηποτε… “προβληματακι”, η ακομη και (εντελως αθέλητα), την… κουραζω, την… παιδευω και την… ταλαιπωρω, εκεινη προσωπικα (με ολα ετουτα μου, τα μακροσκελη, “φλυαρα”, ακαταπαυστα και ατελειωτα σχόλιά μου και γραπτά!), απλα να ΜΗΝ ΔΙΣΤΑΞΕΙ, στο να μου κανει την οποιαδηποτε παρατηρηση, και εις στο να μου αποδωσει και καταλογισει μεχρι και την οποιαδηποτε… μομφή(!), ακομα ακομα, και αν παραστει αναγκη και απαιτηθει, εις στο να με… “κραξει”, δημοσιως, καθως και αν χρειαστει, και να μου την “πεί”!!! Τασος
😂😂😂 ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΣΤΑΞΕΙ? Να μη ΞΑΝΑδιστάξει εννοείς, διότι το’χει κάνει ήδη πολλάκις. Πόσες φορές ακόμη χρειάζεται να σου πει να μη γράφεις τέτοια κατεβατά? Είτε έχεις ασθενή μνήμη, είτε δε σέβεσαι την ίδια και τους αναγνώστες.
Δεν αντιλέγω, συμφωνώ, πάω και πάσο! Τάσος
Βεβαιως (αλλα και λιγακι για να αστειευτω), αυτο δεν σημαινει πως ο,τι δεν θα ηταν επιθυμητο, ευχαριστο και αποδεκτο, εις στο ο,τι περαν απο τις συνηθεις αυτες… μομφες, δαμαρτυριες, αλλα και τις οποιες ετουτες, παρατηρησεις, ακουγα και κανεναν καλο και θετικο λογο, απο το στομα της Χαράς(!!!) – ε, και τι στον κοσμο(!!!) – οπως για παραδειγμα, “Τασούλη, οφειλω να σου αναγνωρισω πως ο,τι εισαι ενα καλο, χρυσο, ικανο και… εργατικο παιδι, αλλα και αξιον παλικαρι, της μανας σου, καμαρι”!!! ΥΓ: Παντως, εις στην πατριδα μου, την Κεφαλλονιά, λεμε και το εξης (αναμεσα σε ολα τα αλλα): “Τις μπουκιες σου οταν τρως, να μην τις μετρας ποτέ, τα λογακια σου, ομως αυτα, να τα ΜΕΤΡΑΣ, ΠΑΝΤΑ”!! Τασος
Συμφωνείς λοιπόν ως προς την ασέβειά σου προς την Χαρά μας και όλους τους αναγνώστες. Και ύστερα παραπονιέστε όλοι του συναφιού σου γιατί έχετε ανθρωποδιώκτη…