Η 8η του Μάρτη είναι μια αγωνιστική, ιστορική επέτειος , μέρα απολογισμού του γυναικείου κινήματος για την ισότητα των δύο φύλων. Η 8η Μαρτίου 1857 αποτελεί ημερομηνία-ορόσημο για το ξεκίνημα του αγώνα των γυναικών.Τη μέρα αυτή, εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, στη Νέα Υόρκη, «σήκωσαν» το κεφάλι και προχώρησαν σε απεργία και διαδήλωση για να κερδίσουν σεβασμό, ισότητα και καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. Αυτή η ημέρα γράφτηκε στην ιστορία…Κι ακολούθησαν κι άλλες, που βάφτηκαν με αίμα.
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου 1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά, ενώ τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν πολλές κινητοποιήσεις για την κατάκτηση των γυναικείων εργασιακών δικαιωμάτων.
Παρόλο που η γυναίκα στην εποχή μας έχει κατακτήσει περισσότερα δικαιώματα σε σχέση με το παρελθόν και έχουν γίνει για αυτήν ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, πληροφορούμαστε , καθημερινά, περιστατικά υποτίμησης, απαξίωσης, καταπίεσης, σεξουαλικής παρενόχλησης, βίας, και κακοποίησης. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, στερεότυπες αντιλήψεις, αρνητικές για το γυναικείο φύλο, έχουν παγιωθεί στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, διαταράσσοντας τις διαπροσωπικές σχέσεις της γυναίκας.
Αρκεί μια ματιά στην καθημερινότητα των γυναικών και θα διαπιστώσουμε πως εξακολουθεί να επικρατεί η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Ενώ εργάζονται το ίδιο σκληρά με τους άνδρες, εν τούτοις, περιορίζεται η δυνατότητά τους για επαγγελματική εξέλιξη και αντιμετωπίζουν αδικίες και ανισότητες ενώ η μητρότητα λειτουργεί ,κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, ανασχετικά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Η 8η Μαρτίου είναι μια μέρα μνήμης και αφύπνισης όλων μας για την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, που καθημερινά επωμίζονται τις πολλαπλές ιδιότητες και τους ετερόκλιτους ρόλους τους.Υπενθυμίζει τον καθημερινό αγώνα τους για τη διεκδίκηση ίσης πρόσβασης και ισότιμης αντιμετώπισης σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας και για όλες τις γυναίκες του κόσμου,τις γυναίκες που είναι πρωτοπόρες σε ολες τις μαχες της ζωης. Το διακύβευμα της 8ης Μαρτίου είναι η μέρα αυτή να μην αποτελεί μόνο «τυπικό» εορτασμό αλλά να γίνεται αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό και διεκδικήσεις.
Καλούμε τις γυναίκες συναδέλφους μας να εντείνουν τους αγώνες τους μέσα από το Σωματείο μας για να διασφαλίσουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Εμείς θα αγωνιζόμαστε ,διαρκώς, για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία,για προστασία της μητρότητας με προτεραιότητα στις αναπληρώτριες συναδέλφους μας στις οποίες πρέπει να παρέχονται όλες οι άδειες,για ίση αμοιβή της ίσης εργασίας ,για κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και για σταθερή και μόνιμη εργασία, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλες τις γυναίκες.
Ημέρα μνήμης λοιπόν η σημερινή. Με την ελπίδα πως κάποια ημέρα οι γυναίκες θα αντιμετωπιστούν ,επιτέλους, σε κάθε γωνιά της γης, όπως τους αξίζει.
Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες το ποίημα που ακολουθεί:
Αλκυονίδες-ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΦΡΟΝΙΜΑΔΗ-ΜΑΤΑΤΣΗ
Αχ, κορίτσια,
κορίτσια µε τα λάβαρα
και τα πανύψηλα όνειρα,
ορθώσατε τις τύχες σας
σε ουράνιο ανάστημα!
Αχ, κορίτσια,
κορίτσια της στέρησης και του µόχθου,
γυρνάτε από τη δουλειά
µε δυο χούφτες άγχος
κάτω από τ’ αριστερό στήθος,
µε ξέχειλo το παράπονο
και τη δύναµη της έµπνευσης
να πάλλεται
στο ρυθµό της επανάστασης.
Αχ, κορίτσια,
µε το τραγούδι στο στόµα,
πάτε κι έρχεστε,
θερµαίνοντας την ελπίδα
στη χόβολη του αγώνα σας
σα μια φέτα ζεστό ψωµί στη θράκα.
Αχ, κορίτσια,
µε τα κόκκινα µάγουλα της σεµνότητας,
το καθάριο βλέµµα της ειλικρίνειας,
τ’ απαλό ερωτικό σας χάδι,
ντυθήκατε την οµορφιά,
ντύσατε και τον κόσµο µε γλυκιά θαλπωρή.
Αχ, κορίτσια,
τραβήξατε µπροστά,
σα φρεγάτες στα πέλαγα…
καταλαγιάζουν κάποτε οι φουρτούνες,
κορίτσια,
κι οι καταιγίδες στραγγίζoυv στο ποτήρι της θερινής γαλήνης.
Κορίτσια µε τα λάβαρα και τα πανύψηλα όνειρα,
κουρελιάσατε τα πέπλα του πεπρωµένου
µε τις αιχμές του δίκιου σας,
περπατώντας ισότιμη πορεία
στoυ μέλλοντος την απλωσιά
σωστές αλκυονίδες,
κορίτσια…