Ήταν 23 Ιανουαρίου του 1973 όταν η είδηση του τραγικού θανάτου του Αλέξανδρου Ωνάση, θα βυθίσει στη θλίψη εκτός από την οικογένεια του και τους φίλους αλλά και ολόκληρη τη χώρα…
Η είδηση θα κάνει τον γύρω του κόσμου και για μέρες θα αποτελέσει το πρώτο θέμα συζήτησης στα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά δίκτυα.
«Για τον Αριστοτέλη Ωνάση ο τραγικός θάνατος του Αλέξανδρου αποτέλεσε την αρχή του τέλους του. Μετά από αυτό ο μεγιστάνας κατέρρευσε και περίμενε απλά τον θάνατο του», δηλώνει στο newsit.gr ο πρώην εκπρόσωπος της οικογένειας Ωνάση Αλέξης Μανθεάκης 47 χρόνια μετά το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα.
Αεροπορικό δυστύχημα από λάθος χειρισμό του πιλότου ή κάποιοι είχαν βάλει στόχο να συνθλίψουν τον άλλοτε δυνατό πατριάρχη της δυναστείας Αριστοτέλη Ωνάση σκοτώνοντας τον συνεχιστή του; Ένα είναι σίγουρο πως μέχρι σήμερα 47 χρόνια μετά οι αστικοί μύθοι και οι συνωμοσίες γύρω από τον τραγικό επίλογο του νεαρού διάδοχου της δυναστείας Ωνάση δεν έχουν καταλαγιάσει.
Όπως αναφέρει στο newsit.gr ο πρώην εκπρόσωπος της οικογένειας Ωνάση και συγγραφέας Αλέξης Μανθεάκης ο θάνατος του Αλέξανδρου ήταν η αρχή του τέλους. «Η οικογένεια μέχρι τον τραγικό θάνατο του Αλέξανδρου είχε ζήσει μια σειρά από τραγικές στιγμές και παλαιότερα από την Σμύρνη, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να πούμε πως η αρχή της κατάρας των Ωνάσηδων ήταν αυτό το δυστύχημα. Αυτό όμως που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως το τραγικό τέλος του Αλέξανδρου ήτα η προσωπική κατάρα για τον Αριστοτέλη ήταν η αρχή του τέλος. Υπήρξε το γεγονός που σταδιακά τον οδήγησε στο θάνατο του. Δεν το άντεξε όλο αυτό γιατί ήταν πεπεισμένος πως ο μονάκριβος γιος του θα ήταν ο συνεχιστής της αυτοκρατορίας του», αναφέρει και προσθέτει «Είχε τύψεις ο Ωνάσης γιατί ο Αλέξανδρος του ζητούσε να αλλάξουν το συγκεκριμένο παλιό αεροσκάφος και να πάρουν ελικόπτερο το οποίο θεωρούσε πιο ασφαλές. Τον Αλέξανδρο πάντα τον απασχολούσε όλες οι πτήσεις να είναι ασφαλείς για όλο τον κόσμο, γι αυτό και ενημερωνόταν συνεχώς για κάθε καινούργιου τύπου αεροσκάφος είτε μικρό είτε μεγαλύτερο».
Το μοιραίο ταξίδι
Σύμφωνα με τις καταγραφές ο πολυαγαπημένος γιος του Αριστοτέλη Ωνάση, έχοντας μεγάλο πάθους για τα αεροπλάνα, θέλησε εκείνη την ημέρα να δοκιμάσει τις ικανότητές του στο πιλοτάρισμα του αεροσκάφους, έπειτα από την παρακολούθηση ενός ειδικού σεμιναρίου με εξομοιωτές πτήσεων που είχε κάνει στο Λονδίνο.
Επιβιβάστηκε στο Piaggio 136 μαζί με τον Ντόναλντ Μακ Κάσκερ, ο οποίος ανέλαβε εκείνη την –μοιραία όπως αποδείχθηκε- ημέρα τα καθήκοντά του ως ο νέος πιλότος της οικογένειας, αντικαθιστώντας τον Ντόνλορ Μακ Γκρέγκορ, ο οποίος επίσης επιβιβάστηκε στο υδροπλάνο.
Στο πηδάλιο κάθισε ο Αλέξανδρος, δίπλα του ο Μακ Γκρέγκορ και στην πίσω θέση ο Μακ Κάστερ κι όλα ήταν έτοιμα για την πτήση, κατά την οποία θα επιχειρούσαν ο και προσθαλάσσωση κοντά στον Πόρο, ενώ στη συνέχεια το Piaggio θα αναχωρούσε με προορισμό τον Σκορπιό. Ο νεαρός Αλέξανδρος συνομίλησε με τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου του Ελληνικού κι αφού πήρε την απαραίτητη άδεια, προχώρησε στην απογείωση του αεροσκάφους. Όμως σχεδόν αμέσως συνετρίβη, γράφοντας με τραγικό τρόπο το τέλος σε μια πτήση ρουτίνας.
Το αεροσκάφος προσέκρουσε με μεγάλη ταχύτητα στο έδαφος και στη συνέχεια άρχισε να περιστρέφεται στον διάδρομο, με αποτέλεσμα η άτρακτός του να μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα σιδερικών.
Το αεροπλάνο του Αλέξανδρου Ωνάση πριν και μετά
Έστρωνε τραπέζι στον τάφο του γιου του και του μιλούσε με τις ώρες
«Ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν μπορούσε με τίποτα να διαχειριστεί μέσα του τον θάνατο του γιου. Κάθε φορά που βρισκόταν για μέρες στο Σκορπιό επισκεπτόταν κάθε απόγευμα τον τάφο του γιου του, έστρωνε τραπέζι και του μιλούσε με τις ώρες. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου κατέρρευσε δεν μπορούσε να το δεχτεί, είχε πάθει μια εσωτερική διαταραχή γι αυτό αντιδρούσε έτσι».
Τα πρωτοσέλιδα της εποχής είχαν φιλοξενήσει μάλιστα την κατάθεση στο ανακριτή του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας Παύλου Ζουλάκη από τη στιγμή της απογείωσης μέχρι και την συντριβή του.
«Το αεροσκάφος μπήκε στον αεροδιάδρομο, ευθυγραμμίστηκε εν κινήσει αλλά δεν σταμάτησε ως είχεν εντολήν. Με τις κινήσεις του αυτές που έκανε το αεροσκάφος μού έδωσε να καταλάβω ότι ήτο έτοιμος να φύγει και δι’ αυτό του έδωσα την άδεια προς απογείωσιν. Το αεροσκάφος απεγειώθη, έφθασε κατά την κρίσιν έξι-επτά μέτρα και αμέσως το είδα να κλίνει προς τα δεξιά, με πλάγια κατακόρυφον φοράν προς τα δεξιά, εις τρόπον ώστε κτύπησεν επί του εδάφους το δεξιό μέρος του αεροσκάφους, χωρίς να δύναμαι να προσδιορίσω εάν κτύπησε η πτέρυξ ή ο δεξιός πλωτήρας. Δεν γνωρίζω, διατί το αεροσκάφος μετά την απογείωσιν έκλινε προς τα δεξιά».
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης βαρύτατα τραυματισμένος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της αμερικανικής βάσης του Ελληνικού, όμως η σοβαρότητα της κατάστασής του έκρινε απαραίτητη την μεταφορά του στο ΚΑΤ, όπου άφησε και την τελευταία του πνοή μία μέρα μετά, όταν ο πατέρας του, πήρε τη δύσκολη απόφαση της αποσύνδεσής του από τα μηχανήματα που τον κρατούσαν στη ζωή, αφού σύμφωνα με τους γιατρούς, δεν υπήρχε ελπίδα να σωθεί.
Θλιμμένη για χρόνια από τον θάνατο του αδελφού της και η Χριστίνα Ωνάση, η οποία όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αλέξης Μανθεάκης του είχε μεγάλη αδυναμία «Η Χριστίνα είχε πικραθεί πάρα πολύ με τον θάνατο του αδελφού της. Τον αγαπούσε και της είχε στοιχίσει η απώλεια του. Θεωρούσε ότι υπήρχε μια κατάρα στην οικογένεια με αποτέλεσμα να φεύγει ο ένας μετά τον άλλον».
Συντετριμμένη η Χριστίνα Ωνάση μετά τον θάνατο του αδερφού της
Πηγή φωτογραφιών: Από το φωτογραφικό άλμπουμ “55 χρόνια φωτορεπορτάζ”, το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φερενίκη, με την υπογραφή του θρυλικού φωτογράφου Ιορδάνη Καπασακάλη- newsit.gr