Αφού οι μονομάχοι ετοιμάσθηκαν (έμειναν με τα πουκάμισα), χαιρετίσθηκαν με τα ξίφη τους και περίμεναν το σύνθημα
του Ματθαίου Ανδρεάδη
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα “Πολίτης” στις 16/5/2008, τ. 257, σ.3
Τη μονομαχία ανάμεσα στους Σπ.Δεληγιάννη και Π. Πετρίδη, όλα δηλαδή τα γεγονότα που συνέβησαν και την έκβαση αυτών, άσχετα προς τις αφορμές που τα προκάλεσαν, όπως ιστορήθηκαν στο προηγούμενο, απασχόλησαν τους Κορίνθιους, οι οποίοι και πολύ λυπήθηκαν.
Ο Π. Πετρίδης, μάλιστα, και σ΄αντίθεση προς τον Σπ.Δεληγιάννη, έδωσε επαρκείς εξηγήσεις στους συμπολίτες του. Τις οποίες οι Κορίνθιοι, αφού συζήτησαν με κάθε λεπτομέρεια, στην πλειονότητά τους, βρήκαν ικανοποιητικές.
Γι΄αυτό κατέληξαν πως ο Σπ.Δεληγιάννης είχε άδικο. Στην πλειοψηφία τους φάνηκαν να δικαιώνουν τον Π.Πετρίδη, θεωρώντας πως ηττημένος απ΄τη μονομαχία βγήκε ο πρώτος.
Οι πιο πολλοί έλεγαν, πως η διαφορά ήταν πολιτική και ο Σπ.Δεληγιάννης στα πολιτικά πράγματα της Κορινθίας διαψεύστηκε.Έπρεπε, λοιπόν, γι΄αυτό να θεωρήσει ικανοποιητική τη συμφωνία των μαρτύρων αυτού και του αντιπάλου του.
Και, κατέληγαν οι Κορίνθιοι, ευχόμενοι όπως εφεξής επικρατούν στους πολιτευόμενους φρονιμότερες σκέψεις, με αποχή απο πράξεις, που και την αξιοπρέπειά τους και τη ζωή τους εξέθεταν σε κίνδυνο.
Έτσι θα ήταν περιττή και η διένεξη που προέκυψε ανάμεσα στον Σπ.Δεληγιάννη και τον Γ.Βάσσο, μάρτυρα, όπως είδαμε, του Π.Πετρίδη, η οποία κατέληξε σε μονομαχία, μετά προηγούμενη δημοσιογραφική έριδα:
Ο Σπ.Δεληγιάννης, όπως είδαμε, μη αποδεχόμενος το πρωτόκολλο που συνέταξαν οι μαρτυρές του με τους μάρτυρες του αντιπάλου του, έστειλε υβριστική επιστολή στον Π.Πετρίδη.
Την επιστολή αυτή ο Π.Πετρίδης παρέδωσε στους μάρτυρές του, οι οποίοι και δημοσίευσαν δική τους επιστολή με την οποία εξέφραζαν την απορία τους «πώς ο κ.Σπ.Δεληγιάννης δεν εγνώριζεν επί των ζητημάτων της τιμής και αυτάς τας στοιχειώδες υποχρεώσεις».
Οι τελευταίες αυτές λέξεις θεωρήθηκαν απ΄τον Σπ. Δεληγιάννη προσβλητικές. Απέστειλε, λοιπόν, θιγόμενος, στους μάρτυρες του πρώην αντιπάλου του νέους μάρτυρες οι οποίοι ήσαν οι αξιωματικοί Σπυράκης και Δερλερές.
Και ο μεν Ιω.Δ.Ράλλης συμβιβάστηκε. Ο Γ.Βάσσος όμως όρισε τους δικούς του Γ.Μεταξά και Ν.Χατζηκυριάκο.Οι μάρτυρες των δύο πλευρών αφου συναντήθηκαν κατέληξαν πως η διαφορά μόνο με μονομαχία λύνεται.
Η οποία και έγινε στο κτήμα του Ν.Χατζηκυριάκου, κοντά στα Σεπόλια. Εκεί βρέθηκαν ο γιατρός Δενδρινός του Γ. Βάσσου και ο αντίστοιχος του Σπ.Δεληγιάννη.Τη μονομαχία διηύθυνε ο ανθυπίλαρχος Ν.Βάλλας.
Αφού οι μονομάχοι ετοιμάσθηκαν (έμειναν με τα πουκάμισα), χαιρετίσθηκαν με τα ξίφη τους και περίμεναν το σύνθημα:
-΄Αρξασθε! Φώναξε ο Βάλλας.
Τα τριγωνικά ξίφη συγκρούσθηκαν. Ο Σπ.Δεληγιάννης επιθετικός κατόρθωσε μ΄ένα ξιφισμό ν΄αγγίξει τον ώμο του Βάσου,που απλώς τον έγδαρε.Οι μάρτυρες είπαν πως η εκδορά αυτή δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως τραύμα και η μονομοχία συνεχίσθηκε.
Στη δεύτερη συμβολή επιθετικός ήταν ο Γ.Βάσσος. Τα ξίφη διέγραφαν κύκλους και καμπύλες με αστραπιαία ταχύτητα. Οι αντίπαλοι,δεινοί χειριστές του ξίφους, απέκρουαν ο ένας τα
χτυπήματα του άλλου με πολλή δεξιότητα.
Στη συμβολή αυτή κανένας δεν έθιξε τον άλλο. Στην τρίτη συμβολή και οι δύο ήσαν ορμητικοί και ακάθεκτοι.Το μάτι του παρατηρητή δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις κινήσεις των ξιφών.
Σε μια στιγμή ο επιθετικός Σπ.Δεληγιάννης αισθάνθηκε την αιχμή του ξίφους του Γ.Βάσσου να μπήγεται στο αντιβράχιό του.Λίγες σταγόνες αίματος έβαψαν το λευκό του πουκάμισο, σημάδι πως καιρός ήταν να επέμβουν οι μάρτυρες.
Ο Γ.Βάλλας έδωσε το πρόσταγμα της διακοπής της μονομαχίας.Ο γιατρός του Δεληγιάννη πλησίασε τον πελάτη του κι΄άρχισε να εξετάζει το τραύμα.Η αιχμή του ξίφους του Βάσσου είχε μπεί πέντε περίπου εκατοστά.
Έπλυνε την πληγή παρακαλώντας για μισή ώρα διακοπή, προκειμένου να δουν αν μπορεί η μονομαχία να συνεχισθεί. Όλοι περίμεναν 3/4 της ώρας.΄Οταν όμως ο Σπ. Δεληγιάννης πήρε στο χέρι του το ξίφος και προσπάθησε να το σφίξει στην παλάμη του, το ξίφος του ξέφυγε.
Μετά απ’αυτό, οι μάρτυρες δήλωσαν στους αντιπάλους πως η μονομαχία θεωρείται λήξασα. Ο Δηλιγιάννης με τους δικούς του έφυγε χωρίς να συναντηθεί με τον Βάσσο και να συμφιλιωθεί μαζί του.