Καμία έρημος δεν θα μπορούσε
χωρίς την όασή της
Γ.Ζαρκάδης,Μελισσόχορτο
Ο δημόσιος χώρος,ως πολιτική επικράτεια,πρέπει να αφήνει φυσικά και ψυχικά περιθώρια ελεύθερης δράσης των πολιτών,χωρίς ‘αόρατους ίσκιους’
Το ‘μέτρο πάθους’ του πλήθους πρέπει να [αυτο]ελέγχεται και να μην επιτρέπει ούτε παρεμβάσεις αυθαίρετης κι αναίτιας αστυνομικής βίας,ούτε ‘αγωνιστικές ακρότητες’ από οργανωμένα μορφώματα
Το δημόσιο πεδίο ανήκει στους πολίτες κι όχι στο Κράτος ή στους διαχειριστές αντι-στάσεων ή στους παρακολουθούντες τους παρακολουθητές
Οι κουκουλομαχίες των γνωστών/αγνώστων δεν εντάσσονται στον ελεύθερο δημόσιο διάλογο,ούτε συνιστούν κάποια μορφή άμεσης Δημοκρατίας
Κανένα σχετικό ιδεολόγημα δεν αποκτά απόλυτη αξία,επειδή ορισμένοι πιστεύουν ότι πίσω από κάθε αστυνομικό κρύβεται μία ενοχή,ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι πίσω από κάθε κουκουλοφόρο κρύβεται ένας αθώος
Από την καμεροφοβία έχουμε περάσει στην καμερολαγνεία κι από την κουκουλοκαχυποψία περνάμε στην κουκουλοανοχή
Η Ελλάδα με το συνεχές εκκρεμές να πηγαίνει πέρα-δώθε[κατά περίπτωση και κατά βούληση]
ΥΓ.Τελικά σε ποιό χώρο πιστεύουμε ότι η Δημοκρατία οξυγωνούται;στη Βουλή,στα κόμματα,στις πλατείες,στα πανεπιστήμια;