Αλαζονεία: Το νέο πολιτικό must

Και τώρα, αγαπητοί αναγνώστες, υποδεχθείτε τους νέους “σωτήρες”! Νέοι, φιλόδοξοι, δραστήριοι, με άποψη για τα πάντα (κυρίως για όσα δεν γνωρίζουν) και με μια αυτοπεποίθηση που αγγίζει τα όρια της αυταπάτης.

Αυτοί οι εκπρόσωποι της νέας εποχής στα κοινά και την πολιτική δεν έχουν χρόνο για σεβασμό, ήθος ή επιχειρήματα. Γιατί να μπαίνουν στον κόπο; Η ειρωνεία είναι πιο γρήγορη, η τοξικότητα πιο εντυπωσιακή, και η συκοφαντία το απόλυτο όπλο στην πολιτική σκακιέρα.

Η νέα γενιά του “εγώ τα ξέρω όλα”

Κάποτε, η πολιτική ήταν χώρος αντιπαραθέσεων με ιδέες, προγράμματα, και πραγματικά οράματα. Σήμερα, η γενιά που τώρα μπαίνει στον χώρο έχει υιοθετήσει έναν νέο, πιο… “αποτελεσματικό” τρόπο. Δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις ή προτάσεις. Αρκεί να έχεις ένα μικρόφωνο, ένα πληκτρολόγιο και μια στρατηγική επικοινωνίας βασισμένη στη χλεύη.

Προτιμάται η “μαγκιά” αντί της ευγένειας, η προσβολή αντί της κριτικής, το meme αντί του πολιτικού λόγου. Άλλωστε, αν μπορείς να σαρκάσεις τους αντιπάλους σου και να κάνεις “παιχνίδι” με το facebook και το Twitter, γιατί να μπεις στον κόπο να διαβάσεις, να μάθεις, να επιχειρηματολογήσεις;

Η αλαζονεία είναι must. Είναι το βασικό προσόν για κάθε νέο που θέλει να κάνει καριέρα στα κοινά. Δεν αρκεί να έχεις άποψη – πρέπει να την επιβάλεις, να μειώνεις όσους διαφωνούν, να θεωρείς πως όσοι έχουν περισσότερη εμπειρία είναι “ξεπερασμένοι” και πως εσύ, με το μηδενικό σου έργο, είσαι η νέα φωνή που θα τα αλλάξει όλα.

Η γενιά αυτή δεν πιστεύει στην αξία του διαλόγου. Πιστεύει πως η ειρωνεία είναι επιχείρημα. Και, φυσικά, αν βρεθεί αντιμέτωπη με κριτική, η απάντηση είναι απλή: είτε θα κάνει “ghosting” είτε θα ξεσπάσει με ακόμα μεγαλύτερη τοξικότητα.

Επειδή το ήθος θεωρείται “βαρίδι” και η σοβαρότητα “παλιακή”, οι νέοι αυτοί “πολιτικοί” δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν συκοφαντίες, προσωπικές επιθέσεις και σκωπτικά σχόλια για να κερδίσουν πόντους.

Δεν πειράζει αν αυτό που λένε είναι αναληθές. Σημασία έχει να δημιουργηθεί εντύπωση. Δεν έχει σημασία αν καταστρέφονται υπολήψεις, αρκεί να πάρουν τα πολυπόθητα likes και να αισθανθούν για λίγο κυρίαρχοι του παιχνιδιού.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η πολιτική και τα κοινά δεν είναι Instagram story. Ο κόσμος έχει μνήμη. Οι τοξικοί αλαζόνες μπορεί να κάνουν θόρυβο για λίγο, αλλά τελικά ξεχνιούνται ή γίνονται καρικατούρες του εαυτού τους.

Η αληθινή πολιτική απαιτεί αντοχές, γνώσεις, υπομονή και σεβασμό. Όσοι δεν τα διαθέτουν, απλά καίγονται. Και τότε, ίσως, καταλάβουν πως το να χλευάζεις τους πάντες και να πιστεύεις πως είσαι ο απόλυτος γνώστης των πάντων είναι μια βολική φούσκα που, αργά ή γρήγορα, σκάει.

Η ιστορία το έχει αποδείξει ξανά και ξανά. Αλλά, βέβαια, ποιος ενδιαφέρεται για την ιστορία; Αυτοί ξέρουν καλύτερα.

Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν. Σωκράτης!

Χ@ρα