Αρχικά σημειώνεται πως η υποψηφιότητα ήταν ανεξάρτητη.
Η υποψηφιότητα της Μαρίας Λαζάρου για τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη φαίνεται να έπεσε πάνω σε ένα διχασμένο δημοτικό συμβούλιο, όπου όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία των 17 θετικών ψήφων, αλλά προέκυψαν και περιστατικά που εξέθεσαν τη διαδικασία και ίσως τη δημοτική αρχή στο σύνολό της.
Η Μαρία Λαζάρου, νομικός και συμβολαιογράφος από τους Άγιους Θεοδώρους, με έντονη παρουσία στα κοινά, ευχαρίστησε το δημοτικό συμβούλιο για τη δυνατότητα να παρουσιάσει την υποψηφιότητά της. Ωστόσο, το αποτέλεσμα της μυστικής ψηφοφορίας έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν υπήρξε συναίνεση: 8 ψήφοι από την αντιπολίτευση και μόλις 2 θετικές ψήφοι από τη δημοτική αρχή
Αυτό που προκάλεσε τα αρνητικά σχόλια των πολιτών που βρίσκονταν στην αίθουσα ήταν το άκυρο ψηφοδέλτιο της δημοτικής αρχής, το οποίο δεν ήταν λευκό, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ζωγραφισμένο, γεγονός που θεωρήθηκε ως προσβλητική κίνηση απέναντι στην υποψήφια και στον θεσμό. Ένα τέτοιο γεγονός δείχνει όχι απλώς αδιαφορία, αλλά και περιφρόνηση προς τη διαδικασία, στέλνοντας λανθασμένα μηνύματα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν κάποιοι τα θεσμικά ζητήματα.
Η υπόθεση αυτή δείχνει ξεκάθαρα ότι ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη δεν αντιμετωπίστηκε με την απαραίτητη σοβαρότητα από όλους τους εμπλεκόμενους. Η αποτυχία εξασφάλισης της απαιτούμενης πλειοψηφίας και η απρεπής συμπεριφορά ενός συμβούλου καταδεικνύουν τις πολιτικές συγκρούσεις που κυριαρχούν στο δημοτικό συμβούλιο, με θύμα όχι μόνο την υποψήφια αλλά και την ίδια τη θεσμική διαδικασία.
Η περίπτωση της Μαρίας Λαζάρου δείχνει ότι, πέρα από τα τυπικά κριτήρια για τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη, οι πολιτικές σκοπιμότητες παίζουν καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Η μη εκλογή μιας αξιόλογης υποψήφιας που είχε τα προσόντα και την εμπειρία για το πόστο, δεν φαίνεται να βασίστηκε στην ουσιαστική αξιολόγηση της καταλληλότητάς της, αλλά μάλλον σε μικροπολιτικές ισορροπίες και ψηφοθηρικές στρατηγικές.
Η απαίτηση για διευρυμένη πλειοψηφία (17 θετικές ψήφοι) σημαίνει ότι η επιλογή ενός Συμπαραστάτη του Δημότη πρέπει να στηρίζεται στη συναίνεση. Όμως, η στήριξη που έλαβε η Λαζάρου (μόλις 8+2 ψήφοι) δείχνει ότι:
Η δημοτική αρχή δεν την ήθελε, καθώς έδωσε μόνο 2 ψήφους. Η αντιπολίτευση από την άλλη, μη έχοντας δικούς της υποψηφίους, είδε με θετικό μάτι μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα και τη στήριξε, χωρίς όμως να μπορεί εκ των πραγμάτων να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες ψήφους.
Το ακυρωμένο ψηφοδέλτιο με ζωγραφιές δείχνει περιφρόνηση προς τη διαδικασία.
Γιατί η δημοτική αρχή δεν τη στήριξε;
Μήπως δεν ήθελε έναν ανεξάρτητο Συμπαραστάτη, αλλά κάποιον πιο “ελεγχόμενο”;
Μήπως ήθελε να κλείσει θέση για κάποιον “δικό της” αργότερα;
Μήπως δεν ήθελε να ενισχύσει ένα πρόσωπο που δεν προέρχεται από τον δικό της πολιτικό κύκλο;
Αν η διαδικασία γινόταν με αντικειμενικά κριτήρια, η υποψήφια θα έπρεπε να κριθεί για την ικανότητά της και την εμπειρία της.
Δυστυχώς, η εικόνα που δόθηκε είναι ότι ο θεσμός χρησιμοποιείται ως πολιτικό παιχνίδι αντί να επιτελεί τον σκοπό του: να προστατεύει τους δημότες από κακοδιοίκηση και αυθαιρεσίες. Nα εξυπηρετεί τους δημότες άμεσα. Να ενεργεί μαζί με τις υπηρεσίες του δήμου προς το όφελος του δημότη.Με τέτοιες λογικές, το αποτέλεσμα είναι η απαξίωση του θεσμού, η διαιώνιση του πολιτικού παρασκηνίου και η απογοήτευση των πολιτών από τη δημοτική διοίκηση.
Το τελικό ερώτημα παραμένει, αν δεν επιλέγεται ο καλύτερος υποψήφιος, αλλά αυτός που εξυπηρετεί πολιτικά συμφέροντα, τότε ποιος πραγματικά κερδίζει;
Ποιοι ψηφισαν από τη δημοτική αρχή υπέρ της και γιατί .Τι σημαίνει η στάση αυτών των δύο συμβούλων; Αποκλίνουν από τη “γραμμή” της παράταξης;
Η ψηφοφορία για τον Συμπαραστάτη του Δημότη μπορεί να φαίνεται σαν ένα “δευτερεύον” θέμα, αλλά στην πραγματικότητα ίσως αποκάλυψε θέματα για τις σχέσεις μέσα στη δημοτική αρχή. Εκτός και αν ψήφισαν χαλαρά. Αν όμως υπάρχει ψήγμα ρήγματος, ίσως δούμε και άλλες διαφοροποιήσεις σε επόμενες κρίσιμες ψηφοφορίες.
Χ@ρα