Η FM Records παρουσιάζει την επανεκτέλεση του πολύ αγαπημένου τραγουδιού «Βροχή» (σε σύνθεση του Θοδωρή Παπαδόπουλου και στίχους του Γιώργου Λεκάκη) σε ερμηνεία του σπουδαίου τραγουδιστή Πασχάλη Τερζή.
Το τραγούδι Βροχή συμπληρώνει φέτος 34 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του. Η πρώτη εκτέλεση ήταν το 1991, ερμηνευμένο από τον ίδιο τον συνθέτη Θοδωρή Παπαδόπουλο, από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο album Πάλι μπρος. Επίσης, το έχουμε ακούσει και σε ντουέτο από την Γλυκερία και τον Μανώλη Λιδάκη.
Σε όλη την πορεία του μέχρι σήμερα ο Πασχάλης Τερζής, ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές που ξεχωρίζει για τη διαχρονική και αυθεντική φωνή του, έχει ερμηνεύσει τραγούδια σταθμούς στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Σε αυτή την επανεκτέλεση, κάνει κατάθεση ψυχής και ερμηνεύει με τον ιδιαίτερο μοναδικό του τρόπο βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα σε αυτό το ξεχωριστό τραγούδι.
Ο συνθέτης Θεόδωρος Παπαδόπουλος ασχολήθηκε με την ελληνική μουσική και το μπουζούκι από το 1979. Γνώρισε την Οπισθοδρομική Κομπανία όπου και συμμετείχε στα ζωντανά προγράμματα όπως και στη δισκογραφία. Από το 1984 αρχίζει και γράφει δικά του τραγούδια. Έχει συνεργαστεί με πολλούς τραγουδιστές.
Η FM Records, μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το single Καφές της Χάρις Αλεξίου, συνεχίζει την πορεία της με συνεργασίες με σπουδαίους ερμηνευτές.
Ο νέος της σταθμός, η επανεκτέλεση του τραγουδιού Βροχή σε ερμηνεία του Πασχάλη Τερζή, κυκλοφορεί σε όλα τα κανάλια της FM Records και μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
Υπέροχο καλά Θεϊκή ερμηνεία!! Χτυπάει χορδές ψυχής!!!
Ας μου επιτρέψετε, αγαπητή κυρία Γεωργία – μιάς και διαπιστώνω & βλέπω πως ο,τι σας αρέσει, αλλά και σας αγγίζει το τραγούδι και η μουσική – να σας αφιερώσω (βοηθούντως, φυσικά, και της Χαράς!), ένα αγαπημένο μου (μου άρεσε πολύ, από πιτσιρικάς), αλλά συγχρόνως και ένα από τα ωραιότερα Ελληνικά μας τραγούδια, το οποίο και ερμήνευσε με ξεχωριστό τρόπο & επιτυχία, ο τεράστιος και μοναδικός, όσο και αξεπέραστος Μεσσήνιος τραγουδιστής μας, ο Γιάννης Πουλόπουλος, το “Γειτονάκι μου”! Πάμε μαέστρο, λοιπόν: “Τη νύχτα που κοιμούνται τα πουλιά, βγαίνουν κάτι έρημα παιδιά, κι έρχονται στην πόρτα σου κρυφά.T’ αστέρια που κοιτούν από ψηλά, ξαγρυπνούν μαζί με τα παιδιά, και σου νανουρίζουν την καρδιά. Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα, αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ, τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα, γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ. Την ώρα που γυρνώ απ’ τη δουλειά, κάνω όρκο μέσα μου βαθιά, να μη ’ρθω στην πόρτα σου ξανά. Μα όταν πέσει πάλι η νυχτιά, η παλιά λαχτάρα μου ξυπνά, και μου τυραννάει την καρδιά. Γείτονακι μου, στην μικρή σου πόρτα, τ’ αστεράκι μου, ξενύχτισα κι εγώ, τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα, γείτονακι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ”.
Αναντιρρητα, αναμφιβολα & αδιαμφισβητητα, ειναι σκετη (ελαφρολα’ι’κη) μελωδια & ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ (αυτη), του Τερζη! Ως εκ τουτου, παρατηρηται, αποδεικνυεται & διαπιστωνεται, περιτρανα, λοιπον, πως η Χαρα (εκτος ολων των αλλων, δηλαδη), διαθετει επισης και ενα ξεχωριστο γουστο και μιαν ιδιαιτερη προτιμηση, αλλα μαζι, και μια αρκουντως υψηλη προσεγγιση, και στο τραγουδι και στη μουσικη!