Μέσα στη χορεία των δώδεκα μαθητών του Ιησού, εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος τόσο από την ορθόδοξη όσο και την καθολική παράδοση Απόστολος Ανδρέας, ο επονομαζόμενος και Πρωτόκλητος, ο οποίος από ψαράς κατέστη «ἁλιεύς τῶν ἀνθρώπων» και αναδείχθηκε σε μέγα διδάσκαλο του μηνύματος του Χριστού.
Πρωτόκλητος γιατί πρώτος αυτός, μαζί με τον αδελφό του Πέτρο, κλήθηκε να ακολουθήσει τον Ιησού και να κηρύξει τον λόγο του και στον ελλαδικό χώρο, ιδρύοντας εκκλησίες, εκχριστιανίζοντας τον πληθυσμό και αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας.
Μετά την καρποφόρα και ασίγαστη ιεραποστολική περιοδεία του μέσα σε εθνικούς, ιουδαίους και ειδωλολατρικές φύλες, κατέληξε στην Πάτρα, την οποία θα μετέτρεπε σε ορμητήριό του για τον εκχριστιανισμό του αχαϊκού πληθυσμού.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ανδρέας ή Ανδρεύς ή Ανδρείας γεννιέται στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας ως γιος ενός ψαρά ονόματι Ιωνάς (ή Ιωάννης). Ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, Αποστόλου Πέτρου αργότερα, και έφερε ελληνικό όνομα, γεγονός καθόλου σπάνιο μεταξύ των ελληνιζόντων εβραίων της εποχής. Δεν αναφέρεται εξάλλου πουθενά εβραϊκό ή αραμαϊκό όνομά του.
Ο νεαρός ψαράς μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση και ψάρευε με τον πατέρα και τον αδελφό του Πέτρο στη δυτική όχθη της λίμνης Τιβεριάδας (Γεννησαρέτ). Η οικογένεια φαίνεται να είχε οικονομική επιφάνεια, καθώς αμφότερα τα αδέλφια μαθήτευαν δίπλα στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, κάτι που προδίδει καλή οικονομική κατάσταση αλλά και πνευματικές ανησυχίες.
Ως μέλη του κύκλου του Ιωάννη λοιπόν θα συναντήσουν μια μέρα τον Ιησού, τον οποίο θα προλογίσει ο Πρόδρομος στον Ανδρέα και τον Πέτρο: «Ίδε ο Αμνός του Θεού». Τα δύο αδέλφια γοητεύτηκαν από τον λόγο του Χριστού και αποφασίζουν να τον ακολουθήσουν, για να συνομιλήσουν μαζί του και όχι για να γίνουν φυσικά μαθητές του.
Αυτό δεν θα συνέβαινε παρά αργότερα, μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του Προδρόμου Ιωάννη, όταν ο Χριστός τους διαμήνυσε «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».
Ο Ανδρέας και ο Πέτρος γίνονται οι πρώτοι μαθητές του Θεανθρώπου και αναλαμβάνουν να κηρύξουν τον λόγο του στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες της Καινής Διαθήκης είναι ελάχιστες για τον Ανδρέα και ολότελα ανύπαρκτες για το αποστολικό του έργο, χριστιανοί λόγιοι και εκκλησιαστικοί ιστορικοί θα ανασυγκροτήσουν αργότερα τη διακονία του.
Από τις Γραφές ξέρουμε πάντως πως ο Ανδρέας παρευρίσκεται στη θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου στην Καπερναούμ, στην τέλεση του θαύματος του χορτασμού των πεντακισχιλίων και στη συνάντηση του Ιησού με τους Έλληνες, όπου, μαζί με τον φίλο του Φίλιππο, μεταφέρουν στον Χριστό την επιθυμία των προσύλητων Ελλήνων να τον γνωρίσουν.
Ο ευαγγελιστής Μάρκος παρουσιάζει τον Απόστολο Ανδρέα μαζί με άλλους τρεις μαθητές να ρωτά τον Σωτήρα για το πότε θα εκπληρωθεί η προφητεία της καταστροφής του Ναού του Σολομώντα της Ιερουσαλήμ, ενώ αναφέρεται και από τον Ματθαίο και από τον Λουκά.
Στους καταλόγους των δώδεκα μαθητών αναφέρεται πάντοτε μαζί με τον αδελφό του Πέτρο. Για τελευταία φορά συναντάται στις Πράξεις των Αποστόλων μετά την Ανάληψη του Ιησού, όπου βρίσκεται πλάι στους άλλους μαθητές στο υπερώο της Ιερουσαλήμ.
Οι τέσσερις ευαγγελιστές δεν συμφωνούν μάλιστα αν ο Ανδρέας ήταν μεταξύ του στενού κύκλου των μαθητών του Ιησού (Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης), ο Μάρκος τον συμπεριλαμβάνει πάντως στον στενό πυρήνα του Ναζωραίου.
Τη δράση του Ανδρέα συμπληρώνουν πληροφορίες από τα απόκρυφα Ευαγγέλια, τις Πράξεις και τα Μαρτύρια, αλλά και πολύ μεταγενέστερες πηγές και λαϊκές διηγήσεις, που καλύπτουν τα κενά με μυθιστορηματικό συχνά τρόπο. Πλάι στη χριστιανική παράδοση, υπάρχουν οι μαρτυρίες του αιρετικού Λευκίου, των ιστορικών Ευσέβιου και Νικηφόρου αλλά και του μοναχού Επιφάνιου (10ος αιώνας), ο οποίος έγραψε το «Περί του βίου, των πράξεων και της τελευτής του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου»…
Ο Πρωτόκλητος και το μήνυμα του χριστιανισμού
Ο βίος του Ανδρέα μέχρι τα Θεία Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού ακολουθεί το ίδιο σχεδόν μοτίβο της δράσης και των άλλων μαθητών. Μετά τον σχηματισμό της πρώτης εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε με τον αδελφό του Πέτρο στη Βιθυνία, τον Εύξεινο Πόντο και τη Σινώπη.
Μαζί με άλλους μαθητές ίδρυσε μια εκκλησία στην Αμισό (Σαμψούντα), όργωσε τα εδάφη του Πόντου, της Ιβηρίας και της Παρθίας και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ πιθανότατα το 34 μ.Χ. για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα με τον κύκλο των μαθητών του Ιησού. Στο δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι, περνά από Αντιόχεια, Έφεσο, Λαοδικεία και Φρυγία και κηρύττει παντού, από τη Μυσία και τη Νίκαια μέχρι και τα πέρατα της Βιθυνίας, τη Νικομήδεια, τη Χαλκηδόνα και αλλού.
Επιστρέφει στη Σαμψούντα, περιοδεύει στα γύρω εδάφη και φέρεται να ιδρύει, κατά τους κατοπινούς χριστιανούς συγγραφείς, την εκκλησία του Βυζαντίου, τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία δηλαδή, αν και το γεγονός αμφισβητείται πλέον. Για τη χριστιανική πάντως παράδοση, ο Ανδρέας χειροτόνησε στον Βύζαντα τον Στάχυ, ο οποίος ήταν ένας από τους εβδομήντα Αποστόλους και πρώτος επίσκοπος της πόλης.
Με αυτό τον τρόπο, έγινε ο ιδρυτής της τοπικής Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, η οποία από τον 4ο αιώνα εξελίχθηκε στο πρώτο Πατριαρχείο της Ανατολής, ο δε επίσκοπός της μετατράπηκε από τον 7ο αιώνα σε Οικουμενικό Πατριάρχη. Γι’ αυτό και ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος είναι ο ιδρυτής και προστάτης της Εκκλησίας της Πόλης.
Επίσης, σύμφωνα με τη μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση, του αποδίδεται ο εκχριστιανισμός αρκετών αρχαίων λαών όπως οι Αλανοί, οι Αβασγοί, οι Ζηκχοί, οι Βοσπορινοί και οι Χερσονίτες.
Αφού μεταδώσει τον λόγο του Ιησού και σε Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και Στερεά Ελλάδα, ιδρύσει εκκλησίες και χρίσει ιερείς, καταλήγει στην Αχαΐα, μια περιοχή που όπως μας παραδίδεται θα σφραγίσει με τη δράση του αλλά και θα σφραγιστεί από αυτή.
Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση και τις διασωθείσες συναξαριακές πηγές, ο Άγιος Ανδρέας έδρασε κυρίως στις χώρες παρά τη Μαύρη Θάλασσα, τη Σκυθία, τη Γοτθία, την Κριμαία και την Ιβηρία (σημερινή Γεωργία), καθώς και στην Καππαδοκία, τη Γαλατία και σε όλη σχεδόν τη δυτική Μικρά Ασία (Φρυγία, Μυσία, Βιθυνία).
Σύμφωνα μάλιστα με το Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως, κήρυξε στη Σεβαστούπολη, την Αμισό (Σαμψούντα), την Τραπεζούντα, την Ηράκλεια, την Αμάστριδα, τη Σινώπη και το Βυζάντιο.
Στη ρωσική ορθόδοξη παράδοση η διάδοση του χριστιανισμού συνδέεται ευθέως με τον πρωτόκλητο μαθητή, ο οποίος εμφανίζεται να κηρύττει ακόμα και στο Κίεβο. Χριστιανοί συγγραφείς του 4ου αιώνα μ.Χ. γράφουν για τη δράση του Αποστόλου στην Ήπειρο, αλλά και το μαρτύριο του στην Αχαΐα…
Οι περιπέτειες στην Πάτρα και το φριχτό τέλος
Ο Ανδρέας επηρέασε πολύ τον αχαϊκό πληθυσμό και η μετάδοση του χριστιανικού του μηνύματος πρέπει να έτυχε ευρείας υποδοχής, ειδικά στην Πάτρα. Μέσα σε όλα, οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί μάς λένε πως θεράπευσε πολλούς με θαυματουργό τρόπο, πλάι στις εκκλησίες που ίδρυσε.
Τα σπάργανα της θαυματουργής δράσης του εντοπίζονται ήδη από την εποχή που με ορμητήριο τη Σινώπη εκχριστιάνιζε τους πληθυσμούς, όταν μεταξύ άλλων του αποδίδεται και η ανάσταση ενός παιδιού.
Όντας στην Πάτρα, μια πόλη με πλούσια ειδωλολατρική παράδοση, φιλοξενείται στο σπίτι του Σωσσίου, ο οποίος πάσχει από ανίατη ασθένεια. Ο Ανδρέας τον θεράπευσε θαυματουργά και το γεγονός μεταδόθηκε σε ολόκληρη την πόλη, φτάνοντας και στα αυτιά του ανθύπατου Λέσβιου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει «μάγο και απατεώνα».
Ο Λέσβιος, μας λέει η εκκλησιαστική παράδοση, ήθελε να τον συλλάβει και να τον θανατώσει, αρρώστησε όμως βαριά και αναζήτησε τη βοήθειά του.
Ο Ανδρέας τον θεράπευσε κι αυτόν και πλέον απολάμβανε σεβασμού και κύρους στην Πάτρα, καθώς πολλοί έφερναν τους αρρώστους τους στον Ανδρέα, ο οποίος «ἐπιθείς τάς χεῖρας ἐφ’ ἑκάστῳ αὐτῶν παρευθύ πάντας ἰάσατο».
Μέσω των θαυμάτων αλλά και του παθιασμένου του κηρύγματος, μετέστρεψε πολλούς στον χριστιανισμό και η Πάτρα διέθετε πια μια καλή πρωτοχριστιανική κοινότητα. Ο Λέσβιος μεταστράφηκε κι αυτός στον χριστιανισμό, γι’ αυτό και αντικαταστάθηκε από τον σκληροπυρηνικό Αιγεάτη.
Η σύζυγός του Μαξιμίλλα ακολούθησε όμως το δόγμα του Ανδρέα, μετά την περιβόητη συνάντησή τους αλλά και την επίσης θαυματουργή ίασή της από τα χέρια του Πρωτόκλητου.
Στον χριστιανισμό μετέστρεψε επίσης και τον αδελφό του ανθύπατου, Στρατοκλή, κάτι που θα επισύρει τη μήνη του ρωμαίου ηγεμόνα. Ο Αιγεάτης τον συλλαμβάνει και τον κατηγορεί πως διαδίδει μια νέα θρησκεία, την οποία «οἱ Ρωμαῖοι βασιλεῖς ἐξαφανίσαι ἐκέλευσαν».
Ο Ανδρέας φυλακίζεται, μέσα από το κελί χειροτονεί ωστόσο τον Στρατοκλή επίσκοπο Πατρών. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής του Αιγεάτου, ο οποίος θα τον υποβάλλει στο φρικτό βασανιστήριο της σταύρωσης, έπειτα από τη σύμφωνη γνώμη -ή την παρότρυνση, κατά κάποιες πηγές- του τοπικού ειδωλολατρικού ιερατείου.
Στις τρεις μέρες του μαρτυρίου του, κήρυττε συνεχώς τον λόγο του Ιησού στους εκχριστιανισμένους ακολούθους του: «Ἀποτάξασθε πάσας τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας, ἀποτινάξασθε τήν ραθυμίαν καί τόν ζόφον ἀπό τῶν καρδιῶν ὑμῶν καί γίνεσθε καθαροί καί τέλειοι, ἄμεμπτοι καί ἀνεπίληπτοι τῷ καθαρῷ Θεῷ ἡμῶν».
Ο ηλικιωμένος απόστολος μάς παραδίδεται ότι κατέληξε την 30ή Νοεμβρίου του 66 μ.Χ., πιθανότατα στα χρόνια των χριστιανικών διωγμών του αυτοκράτορα Νέρωνα. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς μάς λένε πως το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών, Στρατοκλής, αν και οι επίγειες περιπέτειές του δεν είχαν τελειώσει ακόμα.
Στα μέσα του 4ου αιώνα (357 μ.Χ.), με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’, μεταφέρθηκε το λείψανο του Αγίου Ανδρέα στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι σαφές από τις πηγές αν μεταφέρθηκε όλο το λείψανο του Αγίου ή μόνο η κάρα του, καθώς πολλές παραδόσεις μιλούν για μετακομιδή κάποιων λειψάνων του στη Σκοτία, το Αμάλφι της Ιταλίας, ακόμα και στη Ρωσία.
Όταν η Πόλη έπεσε στους Φράγκους, το άγιο λείψανο μεταφέρθηκε από τους Σταυροφόρους στη Ρώμη.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, η κάρα του Πρωτόκλητου είχε αποσταλεί ήδη στην Πάτρα από τον πατέρα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου, Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα (867-886), και φυλασσόταν στην αχαϊκή πρωτεύουσα μέχρι λίγο μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας (1453), όταν εξαιτίας του τουρκικού κινδύνου παραδόθηκε το 1462 από τον ηγεμόνα του Μυστρά στη Ρώμη και τον ίδιο τον Πάπα Πίο Β’, ο οποίος τοποθέτησε το σεπτό λείψανο στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Αιώνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, η Τιμία Κάρα του Αποστόλου επέστρεψε τελικά στην Πάτρα, όπου φυλάσσεται ως τα σήμερα στον ομώνυμο Ναό του Αγίου Ανδρέα.
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και εορτάζουσες.
Αντρέα μου, φυσικά και δεν σε ξέχασα (για όσον αφορά την ονομαστική αυτη, εορτή σου, λοιπον)! Απλώς, κάπου το ‘φαγε η μαρμάγκα, καθως και… το σύστημα, το ευχετήριο σχόλιό μου, αυτό…
Μεγάλη η χάρη του Αγίου και να χαίρονται τη γιορτή τους οι άνθρωποι, αλλά μην το συνεχίζεις Τάσο. Καλά τον τακτοποίησε ο mi.fi. που ούτε μαγκιές, ούτε τσαλίμια, ούτε απαιτήσεις, ούτε μύγα σηκώνει στο σπαθί του, ας είναι καλά ο άνθρωπος και τον ευχαριστούμε. Ρολάρει τώρα το σάϊτ. Ας μην οπισθοδρομήσουμε.
Εσύ 0843 να πας να ανάψεις κανένα κεράκι στον Άγιο Αντρέα μπας και γίνεις καλά !!Ενα πράγμα που δεν γουστάρω είναι τα γνωστά ελληνικά χούγια ,ο ξερολας ενα ,τα φανταστικά σενάρια ή καλύτερα υποθέτουμε κάτι κλπ !!ποιον τακτοποίησε ο Μιχάλης με τα σπαθιά και τα τσαλιμάκια !Η Χαρά έτσι και αλλιώς περνάει τα σχόλια αν δεν το γνωρίζεις !!Επειδη είχε σαινη να σου το εξηγήσω !!Η αποχή μου δεν έχει καμία σχέση με τον Μιχάλη ή την Χαρά με τον τρόπο που εννοείς εσύ ,δηλαδή με «τακτοποίησαν «να μην σχολιάζω !!Τωρα τον λόγο που δεν σχολιάζω δεν θα σου κάνω την χάρη να σου το εξηγήσω γιατί με το μυαλό που διαθέτεις δεν θα το καταλάβεις !!Οπως σου είπα τα παρακολουθώ όλα εδώ στο μπλογκ και αν ρολάρει το σάιτ άσε να το κρίνουν άλλοι !!Ο Αντρεας πικραμένε σχολιαστή δεν θα γράφει ούτε για τους υπόλοιπους σχολιαστές το τι λένε και τι γράφουν ούτε την μιζέρια και την μαυρίλα που γράφουν όσοι σχολιάζουν εδώ μέσα αλλά για άλλα πράγματα θέματα !!ΥΓ αν ο καθένας κοιτάει την καμπούρα του και όχι του γείτονα θα ήταν καλύτερα όλα ! Ευχαριστώ για την δημοσίευση
Επιστροφή στο JSA
Eμείς δεν είμαστε αναγνώστες για να το κρίνουμε? Εμείς διαβάζουμε, ενημερωνόμαστε, επικοινωνούμε, σχολιάζουμε, άρα εμείς κρίνουμε και βλέπουμε πως το σάϊτ ρολάρει. Δε θα πιάσουμε κουβέντα τώρα, γιατί είμαστε εκτός θέματος.
Και εγώ δεν επιθυμώ να πιάσω κουβέντα μαζί σου, αλλά με αυτά που γράφεις θα πιάσουμε γιατί εσύ κσι αν εισε εκτός θέματος!! Εσύ μας λες διαβάζεις ενημερώνεσε σχολιάζεις και κρίνεις! Κομπλέ θα πω και εγώ που λέει και ένας φίλος σχολιαστής. Ενημέρωση το λες να διαβάζεις τα σχόλια των άλλων, στην περίπτωση μας του Τάσου, παλιότερα εμένα, και σε πολλούς άλλους που “κριτές” σαν εσένα τους διώξατε από το μπλοκ! Εσύ μας λες ότι μπορείς να κρίνεις αν το σαιτ ρολαρει? Πως το κρίνεις ρε εσύ μεγάλε? 5-6σχολια βλέπω εγώ καθημερινά στα τόσα άρθρα του μπλοκ. Αυτά τα 5-6σχολια τα έγραφα για πλάκα εγώ παλιότερα. Κοίτα αδερφέ ο Αντρέας, ο Τάσος δεν θα σχολιάζουν και θα τα βλέπουν όλα μαύρα και γκρίνια. Από αγριογούρουνα μέχρι άνεμο γεννήτριες που σχολιάζετε οι περισσότεροι. Αλλά τα ενδιαφέροντα τα δικά μου αλλά των ομοίων σου. Φυσικά εγώ δεν θα πω ούτε σε εσένα ούτε σε κανέναν τι θα γράψει και σχολιάσει. Εσύ το κάνεις όμως, εσύ κριτικαρεις ακόμα και αν ρολαρει το σαιτ επειδή θα γράψουν σχόλια. Τώρα όλα αυτά τζάμπα τα έγραψα γιατί που να καταλάβεις που το πάω. Ελπίζω σε δημοσίευση στο κατεβατό αλλά βρε Χαρά και Μιχάλη πέστε και ένα μπράβο στον φίλο τον κριτικό του μπλοκ που σας ανεβάζει
Mπερδεύεις πρόσωπα. Για σένα λέω. Εγώ δεν έχω ασχοληθεί με τον Τάσο. Δεν έχει σημασία η ποσότητα σχολίων αλλά η ποιότητα. Μικρά, περιεκτικά και ουσιαστικά τα σχόλια των συναναγνωστών και όχι μακροσκελή, ανούσια και άχρηστα (και αυτό πολλάκις στο είχε επισημάνει η κ. Χαρά, αλλά δεν εισακούστηκε). Αυτό κάνει τη διαφορά, γιαυτό το σάϊτ ρολάρει πλέον, ας είναι καλά ο Μιχάλης που με πυγμή έβαλε μια τάξη. Να αγιάσει το χέρι του και το στόμα του. Έβαλε φρένο στην ασυδοσία και το σάϊτ μεταμορφώθηκε. Επιτέλους, καιρός ήταν, γιατί δεν είναι Facebook εδώ μέσα. Απόδειξη? Ούτε ένας δε ρώτησε εδώ που είσαι και γιατί χάθηκες. Αφού διαβάζεις, κυρίως τα σχόλια, θα το έχεις προσέξει. Πράγμα που σημαίνει πως σε κανέναν συναναγνώστη δεν έλλειψες. Και τέλος μαζί σου. Όχι διαλόγους, δε συνεχίζω για να μην ξαναγίνει το σἀϊτ όπως το είχες κάνει. Υπακούω κι εγώ ως φιλοξενούμενος εδώ μέσα στην αναβάθμιση της ποιότητας που διαμόρφωσε η συντακτική ομάδα και μπράβο της.
Φίλοι μου καλοί, τι κρίμα, χώρια και του γεγονότος πως ο,τι αισθάνομαι και πολύ άβολα, άσχημα, ενοχές & δυσάρεστα για του λόγου ότι άθελά μου (χάριν ενός σύνηθες ευχετηρίου μηνύματος – αλήθεια τι το ‘θελα!), υπήρξα η αιτία στο να ξεσπάσει και να επακολουθήσει αναμεταξύ σας, μία μίνι “φουρτούνα” & “μπόρα, αστραπόβροντα & καταιγίδα”, αλλά και ακόμη – και – μία μικρή εξέγερση, ανταρσία, διαφιλονικία, εχθροπραξία, σε σημείο δε και ανθρωποφαγίας!! Ως εκ τούτου λοιπόν, συνιστώ εκεχειρία με άμεση κατάπαυση του πυρός, οι σπάθες στα θηκάρια, Ειρήνη Υμίν, αγάπη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αλληλουχία, αλληλογραφία, ομόνοια, σύμπνοια & ομοψυχία!! Υιός: “Πας καλά, τι ανοησίες, κουταμάρες και σαχλαμάρες λες πάλι, βρε μπαμπά?! Ποιά εχθροπραξία, εκεχειρία, κατάπαυση του πυρός και Ειρήνη Υμίν? Μήπως το πέρασες π.χ. πως ότι βρίσκεσαι σε κανά μέτωπο της Ουκρανίας, της Βοσνίας, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και του Ισραήλ, ή μήπως για μίαν ακόμη και πολλοστή φορά, “ομιλεί” αντί για εσέ δηλαδή, ετούτος ο ροζέ (κατά προτίμηση), οίνος και κρασί”?!
Έλα ρε φίλε Τάσο δεν σε ευχαρίστησα για τα χρόνια πολλά γιατί έχω μπλέξει με τον “κολλημένο” 😀😀του μπλοκ!!! Ρε τι περίπτωση είναι αυτός ρε αδερφέ!! Ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Τέλος πάντων δεν βγάζω άκρη μαζί του γιατί έχει κόλλημα, με τον Μιχάλη, με το σαιτ που ρολαρει 😀😀Βρε εσύ Τάσο μου αν δεν τρολαρει ο Τάσος και ο Αντρέας δεν ρολαρει το σαιτ. Του εξηγώ ότι σχολιαστές σαν εσένα και σαν εμένα θα γράψουν για πολλά και διάφορα για να μαθαίνουν και μπαλίτσα και, ειδήσεις ποικίλης ύλης και κυρίως καλή διάθεση. Όχι πίκρα, μαυρίλα και να λένε για την ανάπλαση της παραλίας, τους φοίνικες που πετσοκοβουν και τα γνωστά για πολλούς και διάφορους. Για να δεις τι περίπτωση είναι, Χρονιά πολλά μου είπες και σου είπε “μην το συνεχίζεις Τάσο, έβαλε και τον Μιχάλη στο κόλπο ότι με πλάκωσε με το σπαθί, και με πυγμή 😀😀Εδώ να πω της φίλης μας της Χαράς αν δεν το έχει δει ο Μιχάλης το σχόλιο του *αναγνώστη” να του το δείξεις να γελασει. Τέλος πάντων φίλε μου Τάσο, χάρηκα που τα είπαμε, και άσε τον άλλον να χτυπάει κόκκινο 😀Ευχαριστώ για την δημοσίευση και χαιρετισμούς στον Μιχάλη και την Χαρά με πυγμή 😀😀
Eσύ αγαπητέ κ. Τάσο δεν υπήρξες αντικείμενο διχογνωμίας. Εσύ ξέρεις να χειρίζεσαι καταστάσεις. Οι άξεστοι, βάρβαροι και κοινωνικώς δύσκαμπτοι έχουν τέτοια προβλήματα, αλλά ευτυχώς για μας, σωστά το’χε πει η κ. Αθήνα, το σκάρτο πράγμα ξέρουμε και το εξαγάγουμε και ησυχάζει το κεφάλι μας. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να συγκρίνουμε αλεξικέραυνα που βρίσκονται στην κορυφή των ψηλοτέρων κτιρίων με σφουγγαρόπανα που σέρνονται στο πάτωμα και κατόπιν καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων. Ο κάθε λουτρακιώτης αναγνώστης το γνωρίζει καλά αυτό.
Σχόλιο σαν αυτό έχεις γράψει πολλές φορές και δείχνει την ποιότητα σου!! Φυσικά δεν θα κάτσω να σου απαντήσω στο ύφος αυτό γιατί η φίλη μου η Χαρά θα πάρει το σπαθί από το Μιχάλη και με τόλμη θα μου το κόψει το σχόλιο 😀😀Θα σου πω όμως κάτι άλλο. Καταρχάς θα πρέπει να εισε ο σχολιαστής που κάποτε έβαζε *Αθανάσιος Κ, η ΙΜ”αν κσι δεν έχει σημασία δεν παυεις να εισε ανώνυμος!! Φυσικά όπως και να έχει δεν σε ξέρω ποιος είστε!! Ούτε εσύ πρέπει να ξέρεις ποιος είμαι γιατί δεν θα έγραφες αυτά που γράφεις. Αυτό επίσης σημαίνει ότι δεν εισε Λουτρακιωτης. Βέρος Λουτρακιωτης οπως εγω,Τώρα μπορεί να εισε παραθεριστης, σωγαμπος, ίσως μένεις ας πούμε στο Λουτράκι, Ούτε και αυτό έχει σημασία στην κουβέντα μας! Αύριο που θα πας να πιεις ένα καφέ σε καφετέρια, θα πας σε μια ταβέρνα να φας ακόμα και στην δουλειά σου στο Λουτράκι ας πούμε, θα ήθελα να μου κάνεις την χάρη να ρωτήσεις όποιον βερο Λουτρακιωτη από 50 ετών και άνω να σου πουν για τον Αντρέα Λεκκα που ζει τώρα στην Ουαλία, τι φρούτο είναι. Ρώτα τον κσι με τα κοσμητικά επίθετα που μας γράφεις εδώ μέσα να σου πουν. Αυτοί που με ξέρουν δηλαδή οι Λουτρακιωτες και οι Περαχωριτες οι γνήσιοι θα σου πουν την γνώμη τους για εμένα. Τώρα για να το τελειώσω αγαπητέ αναγνώστη λίγο με ενδιαφέρει η γνώμη σου και σίγουρα τους υπόλοιπους σχολιαστές του μπλοκ να δθσβαζουν αυτά που γράφεις γιατί δεν μας κάνετε κέφι να το πω απλά. Λοιπόν τράβα ρώτα και μου λες αν θέλεις φυσικά τι σου απάντησαν οι Λουτρακιωτες. Ελπίζω σε δημοσίευση αν και η φίλη μας η Χαρά μπορούσε να μην έχει περάσει το σχόλιο του 1848 για να μην δημιουργηθεί όπως γίνετε θέμα. Δικό σας το καρπούζι δικό σας και το σπαθί (του Μιχάλη) 😜😜Ρε τι τραβάω ο γάβρος
Πόσο δίκιο έχεις κ. Αθηνά!