Ο Μανούσος Μανουσάκης -ο οποίος πέρασε χτες, τόσο ξαφνικά, στο «φως»- δεν ήταν για μένα, απλώς, ο Ειδικός Συνεργάτης μου για θέματα Θεάτρου. Ήταν και ο καλός φίλος με τον οποίο συζητούσαμε για τον πολιτισμό, ήταν ο άνθρωπος που με δίδαξε τις αξίες του.
Με ρίζες από το Χιλιομόδι και αίμα ίδιο με της σπουδαίας Ειρήνης Παπά τίμησε την καταγωγή του, συνεισφέροντας ώστε να γίνει το Θέατρο του Χιλιομοδίου ένα καλοκαιρινό θέρετρο της Τέχνης για όλο τον Δήμο Κορινθίων.
«Μην μου λες Αντίο» μας είπε κάποτε από την τηλεόραση σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Και η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι και δυσκολευόμαστε να του πούμε «Αντίο». Γιατί οι αληθινά σπουδαίοι δεν φεύγουν ποτέ. Είναι πάντα παρόντες…
Προς τους οικείους του εκφράζω τα βαθιά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
