Δεν ξέρουμε εάν η ένδοξη οικογενειακή δέλτος είναι το δικό του μαρμάρινο κεφάλι που εξαντλεί τους αγκώνες του Αντώνη Σαμαρά. Απόγονος της οικογένειας Μπενάκη, τρισέγγονος του Εμμανουήλ, εγγονός του υπουργού Αλέξανδρου Ζάννα, ανιψιός του λογοτέχνη Παύλου, καθώς και του βουλευτή της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά. Και – κυρίως – δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα.
Μοιάζει σαν να νιώθει ως ο εντεταλμένος μοναδικός άγρυπνος άγγελος φύλακας της εθνικής μας ύπαρξης.
Δηλώνει ότι θυσίασε τα πάντα για την πατρίδα, ακόμη και την υγεία του. Δε γνωρίζουμε ποια πάντα θυσίασε, και από όσο ξέρουμε άπορος δεν είναι, Αντιθέτως η πατρίδα τον τίμησε με το αξίωμα του πρωθυπουργού, του υπουργού, του βουλευτή και του ευρωβουλευτή. Μεγάλη η θυσία! Όσο για την υγεία του, πολλοί παθαίνουν παρόμοιο ατύχημα χωρίς να το θεωρούν προσφορά προς την πατρίδα.
Νιώθει ο μοναδικός φρουρός των εθνικών μας δικαίων. Πότε με την αδικαιολόγητη Σιμπιλίδειο ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (ασχέτως αν ο γράφων έχει αρνητική θέση για το Σκοπιανό, ο λαός και όχι ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, θα έκρινε στις εκλογές τις επιλογές της κυβέρνησης). Τώρα με την παράλογη επίθεση στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παράλογη, αφενός γιατί οι κατηγορίες δεν τεκμηριώνονται, καθόσον οι ανησυχίες του πηγάζουν από συμπιλήματα ακουσμάτων («ακούγεται ότι…» έλεγε στην Κύπρο), ή… «νομισμάτων». Νόμιζε ότι επέρχεται εθνοπροδοτικό συμφωνητικό με την Τουρκία και άνοιξε πυρ κατά του Πρωθυπουργού και του ΥΠΕΞ Γιωργου Γεραπετρίτη.
Επί πλέον κατηγορεί την κυβέρνηση για πολιτικές που και ο ίδιος εφήρμοσε κατά την πρωθυπουργική του θητεία. Ως πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν τέσσερις φορές. Επί πρωθυπουργίας του έγιναν 6 κύκλοι διερευνητικών επαφών με την Άγκυρα. Το ότι τότε ήταν άλλη η ατμόσφαιρα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Εφτασε σε σημείο πολιτικής απρέπειας, να γίνει τιμητής και του αρχηγού του κυπριακού κράτους! Δεν κατηγόρησε μόνο τον Έλληνα πρωθυπουργό για χαριεντίσματα με τους Ερντογάν, Ράμα, και Φιντάν στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Συνόδου. Πρόσθεσε και τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Δηλαδή εμφανίστηκε «κυπριακότερος» και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρώην υπουργού της επί των Εξωτερικών, τον οποίο κατηγόρησε ανοίκεια ότι «χαριεντιζόταν» και αυτός με τους Ερντογάν και Φιντάν!
Παράλληλα έσπευσε να υποκαταστήσει τον πρωθυπουργό στο αποκλειστικό του προνόμιο να αποφασίσει το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν έχει σημασία η μικροπολιτική ερμηνεία, ότι το έκανε ακριβώς για να «κάψει» ενδεχόμενο επιλογής του Κώστα Καραμανλή. Εχει σημασία η προσπάθεια υποκατάστασης του εκλεγμένου Πρωθυπουργού στις δικαιοδοσίες του.
Τέλος, επέσεισε το φάντασμα της woke κουλτούρας, μπερδεύοντας έννοιες και συμπεριφορές. Ο γάμος ανεξαρτήτως φύλου δεν αποτελεί θεσμική επικύρωση της woke κουλτούρας. Αποτελεί νομοθετική πρωτοβουλία – συστατικό στοιχείο νομικής αναγνώρισης ενός ανθρωπίνου δικαιώματος. Αυτού της κατάργησης διακρίσεων σε άτομα με ομόφυλο προσανατολισμό, και της δυνατότητάς τους να απολαμβάνουν αυτό που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι.
Ουδέν πρόταγμα της woke ατζέντας θεσπίστηκε. Ακόμη και ο Τραμπ αποδέχεται το μέτρο του γάμου. Το είχε αποκαλέσει απλώς ως ένα «νομικό θέμα»!
Το τι μέλει γενέσθαι αφορά τη ΝΔ, στην οποία η διαγραφή Σαμαρά μάλλον θα κατασιγάσει τα «ανησυχούντα» πνεύματα. Άλλωστε, οι διαγραφές τονώνουν το προφίλ των αρχηγών.
Ο Κώστας Καραμανλής το 1998 αποκεφάλισε τα «γκεσέμια» της δεξιάς παράταξης, Σουφλιά, Μάνο, Κοντογιαννόπουλο, και δεν έσταξε ρανίδα αίματος στο κόμμα. Δεν έγινε καμιά διάσπαση. Μετά ο Μάνος δημιούργησε θνησιγενές κόμμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου το 2008 έθεσε εκτός Κ.Ο. κοτζάμ πρώην πρωθυπουργό, τον εμβληματικό Κώστα Σημίτη (αυτό εκλαμβάνεται και ως ανέκδοτο!). Και τότε ουδέν συνέβη!
Όσο για τον Σαμαρά, στα 73 του υποτίθεται ότι έχει την ωριμότητα να κατανοήσει ότι οι καιροί της πράξης παρήλθαν. Ιστορία έγραψε και η ιστορία θα τον κρίνει. Αν όπως λέγεται (μάλλον υποτίθεται) ότι θα αναλάβει να εκφράσει τον δεξιότερα της ΝΔ ευρισκόμενο χώρο, θα πρέπει να συνεκτιμήσει την «ποιότητα» και τη «σοβαρότητα» που παρουσιάζει ο χώρος αυτός.
Αλλιώς κινδυνεύει να θρυμματίσει το ένδοξο «πέτρινο κεφάλι» που κρατά στα χέρια του…
Γιάννης Σιδέρης
liberal.gr