Πίκρα, στην αρχή, βλέποντας ποια είναι σήμερα η εικόνα του ιστορικού αυτού γηπέδου, στο οποίο νέος κι εγώ, σε «ασπρόμαυρα» χρόνια, έπαιξα μπάλα πάνω στο χώμα επι 12 χρόνια.
Θυμός, μετά, που το γήπεδο αυτό, ένα αληθινό στολίδι για μια ολόκληρη συνοικία, είχε εγκαταλειφθεί για χρόνια! Για να γίνει μια ζούγκλα με αγριόχορτα, ψηλά σαν δέντρα, γεμάτο σκουπίδια!
Αλλά και η πίκρα και ο θυμός έφυγαν γρήγορα. Κι έγιναν χαρά, βλέποντας τους ποδοσφαιράνθρωπους του Συνοικισμού που έρχονταν: τον Στέργιο, τον Βασίλη και τον Γιάννη από τον Κύψελο. Τον Μάριο Γεωργιάδη και τον Θύμιο Παπαχρήστο από τον Αστέρα. Τον Θεοδόση τον Στριμενόπουλο, τον ιδρυτή του Κύψελου.
Συνοικισμιώτες σαν τον Γιώργο Ζορμπά, που ζουν δίπλα του. Ακόμα και τον παπά – Γιάννη της Παναγίας μας, που ήρθε να μάς θυμίσει πως ο αθλητισμός είναι ο μόνος που μπορεί να κρατήσει τα νέα παιδιά μακριά από κάθε κακό. Και να υποσχεθεί πως θα είναι αυτός που θα κάνει τον αγιασμό, όταν με το καλό τελειώσει η ανακαίνισή του.
Ένας μετά τον άλλο με πλησίαζαν όλοι, χαρούμενοι και γελαστοί, σαν να μην πίστευαν στα μάτια τους, βλέποντας ένα όνειρό τους να γίνεται πράξη! Να ανοίγει ξανά το πιο ιστορικό γήπεδο της Κορίνθου, ένα γήπεδο που κάθε πέτρα του έχει πάνω της τον κόπο και τον ιδρώτα των προσφύγων προγόνων μας, οι οποίοι το έχτισαν.
Σήμερα ο Δήμος Κορινθίων έπιασε δουλειά. Οι υπηρεσίες μας θα το καθαρίσουν, ώστε να το παραδώσουμε στην Περιφέρεια για να αναλάβει εκείνη να υλοποιήσει, όσα έχει υποσχεθεί. Ένα νέο, σύγχρονο γήπεδο, με καινούργια αποδυτήρια, καθαρές κερκίδες και έναν συνθετικό τάπητα τελευταίας γενιάς.
Για να γίνει σε μερικούς μήνες και πάλι η «κυψέλη» που θα φιλοξενήσει τις αθλητικές «μέλισσες» μιας συνοικίας χιλιάδων κατοίκων.
Το χρωστάμε στον Συνοικισμό!
