Η Έκθεση φωτογραφίας εγκαινιάζεται στις 4 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κτίριο Beau Rivage Λουτρακίου, απο την ΑΜΚΕ ΑΡΧΕΙΩΝ Π.ΜΑΣΟΥΡΗ
”Η εικόνες που επιβίωσαν μέσα από την ειρήνη είναι φωτογραφίες πολύτιμες έστω και αν δεν διατηρήθηκαν στο αρχείο των απογόνων των φωτογραφιζόμενων. Σε μία μεταπολεμική πραγματικότητα όπου η έννοια της εστίας είναι βασική, δεσπόζει η συλλογή φωτογραφιών όπου απεικονίζεται μια προσπάθεια απόδοσης νοήματος και ανάμνησεις ευτυχισμένων στιγμών.Το υλικό στις ανεπίσημες φωτογραφίες είναι χαοτικό σε έκταση και διασπορά λόγω της ευκολίας με την οποία η φωτογραφική εικόνα παράγεται, αναπαράγεται και διανέμεται. Κύρια δεξαμενή από όπου αλιεύεται είναι εικόνες που υπάρχουν σε παλαιοπωλεία και στα οικιακά συρτάρια, από οικογενειακά άλμπουμ, ερασιτεχνικά αρχεία που βρίσκονται στα χέρια διαφόρων ατόμων, συλλογών η εταιρειών. Πιθανόν χωρίς να συνεγείρουν υψηλής αισθητικής, σε μερικές αναγνωρίζεται ένα ιδιαίτερο φωτογραφικό βλέμμα. Υφαίνουν έναν αόρατο αλλά πυκνό ιστό από μορφές, σκηνές, λεπτομέρειες που περιγράφουν και αναπλάθουν ανάγλυφα το ήθος μιας ολόκληρης εποχής. Πρόκειται τις περισσότερες φορές για έργα ανωνύμων φωτογράφων, ούτως ή άλλως η τέχνη αυτή μοιάζει να οφείλει πολλά στον άγνωστο φωτογράφο.
Ενσαρκώνουν μία από τις θεμελιακές λειτουργίες της φωτογραφίας το να αποτελεί προέκταση της μνήμης ατομικής η συλλογικής, απαλλαγμένης από αισθητικά βαρίδια. Επικυρώνεται ως κοινωνικό τυπικό στο οποίο παρευρίσκονται ανώνυμοι και επώνυμοι απέναντι στο φακό, ενσωματωμένοι μπροστά στην αγωνία της λήθης ώστε να αποτελούν σύμβολα μιας συνοχής που παραδίδεται στους επόμενους, οικοδομώντας μία γενεολογία εικόνων μία διαδικασία άτυπης υπαρξιακής επιβεβαίωσης” αναφέρει ο συλλέκτης και συγγραφέας.
”Η αισθητική αξία της φωτογραφίας και στις καθημερινές πρακτικές πρόσληψης και αναπαράστασης, ο ρόλος του οπτικού στο πλαίσιο κοινωνικών πρακτικών στην ερασιτεχνική και δημώδη φωτογραφία είναι ένα πεδίο μελέτης και διερεύνησης τις τελευταίες δεκαετίες. Οι εικόνες που καταγράφτηκαν διαθέτουν πολλαπλές δυνατότητες. Η θέση τέτοιων εικόνων από προηγούμενες εποχές προσφέρει σήμερα στο θεατή, μια σχεδόν τρυφερή αν όχι ηδονική αίσθηση προνομιακότητας καθώς μελετάει εικόνες μιας περιόδου της οποίας γνωρίζει την ιστορική εξέλιξη, γνωρίζοντας τα γεγονότα που σφράγισαν τη ζωές των εικονιζόμενων, καθώς αυτοί ποζάρουν αμέριμνοι και ανυποψίαστοι φέροντας στο βλέμμα την περιορισμένη γνώση του χρόνου που προηγήθηκε και εκείνου που τους περιέχει. Επιβεβαιώνεται τοιουτοτροπως ότι η φωτογραφία ασκήθηκε σε μεγάλο βαθμό ως ανώνυμη μαζική πρακτική, ως σύνδεσμος στην αλυσίδα μιας ανθηρής οικονομίας.
Οι ταπεινές φωτογραφίες του εαυτού, της οικογένειας, της κοινότητας έπαιξαν συναισθηματικό ψυχολογικό ρόλο που υπερέβαινε συχνά για τον απλό άνθρωπο το καλλιτεχνικό έργο, ακόμα και αναγνωρισμένων δημιουργών. Συχνά αποτελούσαν σχόλιο για την ίδια τη φωτογραφική πρακτική. Τις τελευταίες δεκαετίες αρχίζει να διαφαίνεται η αναγκαιότητα συλλογής αλλά και συστηματικής μελέτης των ανεπίσημων αποθηκευμένων εικόνων. Σε μία εποχή που κυριαρχεί πλέον η λαμπρή συχνά, άλλα άψυχη ψηφιακή εικόνα, δημιουργείται σαν από αντίδραση ενδιαφέρον για αυτά τα πολυτερισμένα χάρτινα είδωλα στα οποία τα διακοσμητικά στοιχεία εποχής η χειροποίητες εγγραφές και τα ίχνη φθοράς συνθέτουν ένα μοναδικό αντικείμενο που συχνά φανερώνει μία άλλη ζωή που επιδεικνύεται, μεταφέρεται, αναδεικνύεται και εντυπωσιάζει” υποστηρίζουν οι οργανωτές .
Η δράσεις πραγματοποιούνται με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.
