Αντιμέτωπες με την λειψυδρία βρίσκονται και φέτος πολλές περιοχές στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με την κατάσταση να είναι σε πολλές περιπτώσεις τραγική όσο αφορά την επάρκεια αλλά και σε πολλές περιπτώσεις την ποιότητα του νερού.
Τοπικές αρχές έχουν ήδη προειδοποιήσει για δύσκολες καταστάσεις κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ Δήμοι βρίσκονται εδώ και μήνες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης , όπως είναι π.χ. ο Δήμος Βέλου Βόχας στην Κορινθία, μια περιοχή όπου το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο τα τελευταία χρόνια, με νερό που δεν είναι πόσιμο και για μια ακόμα χρονιά σημειώνονται πολύωρες διακοπές, αλλά και την άρδευση που η έλλειψη είναι τραγική για τους αγρότες.
Πολλές άλλες περιοχές αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα έλλειψης νερού ή υφαλμύρωσης (π.χ. Αργολικός Κάμπος, Παράλιο Άστρος κ.α.), ενώ επεκτείνονται οι ζώνες όπου τα νερά χαρακτηρίζονται ακατάλληλα για πόσιμα και οικιακή χρήση σε πολλές περιοχές, με τους κατοίκους να βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ οι αγρότες σε πολλές περιπτώσεις, βλέπουν τις καλλιέργειές τους να καταστρέφονται.
Την ίδια στιγμή που υπάρχουν αυτά τα τεράστια προβλήματα, πολλά από τα έργα για την κάλυψη των αναγκών σε ύδρευση και άρδευση, είτε «καρκινοβατούν» για πολλά χρόνια ως προς την κατασκευή τους, όπως είναι π.χ. το φράγμα Ασωπού στην Κορινθία, άλλα δεν έχουν ξεκινήσει, όπως π.χ. το φράγμα της Κελεφίνας στη Λακωνία, ενώ πολλά που έχουν ήδη ολοκληρωθεί, δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες υποδομές και δίκτυα για να φθάσει το νερό στα χωράφια (Φιλιατρινό φράγμα, λίμνη Τάκα, Λίμνη Δόξα κλπ).
Πολλά έργα παραμένουν για χρόνια ασυντήρητα όπως π.χ. το αντλιοστάσιο του Ανάβαλου στην Αργολίδα, όπου μεγάλες ποσότητες νερού χύνονται ανεξέλεγκτα στη θάλασσα, τη στιγμή που οι αγρότες στον Αργολικό κάμπο ποτίζουν με νερό υφάλμυρο, την ίδια ώρα δίνονται 51εκ. ευρώ για τη μεταφορά νερού στα 5στερα ξενοδοχεία της Ερμιονίδας!
Αντίστοιχα έργα υποδομής για χρόνια υποβαθμίζονται, όπως π.χ. το δίκτυο του ΑΟΣΑΚ στην Κορινθία όπου η συντήρηση είναι πλημμελής και γίνεται καθυστερημένα, με αποτέλεσμα πολλές από τις καλλιέργειες να μένουν κάθε χρόνο απότιστες την ίδια ώρα που οι αγρότες καλούνται να πληρώσουν δυσβάσταχτα τέλη. Πολλές αντίστοιχες υποδομές σε ολόκληρη την Πελοπόννησο παρουσιάζουν παρόμοια εικόνα.
Παράλληλα δεν είναι σε προτεραιότητα έργα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στο πρόβλημα της λειψυδρίας, όπως είναι έργα εμπλουτισμού και προστασίας των υδροφορέων, εξοικονόμησης νερού (μικρά φράγματα, λιμνοδεξαμενές κλπ), αφού δεν είναι επιλέξιμα από την Ε.Ε., μπαίνοντας κάθε φορά στη ζυγαριά του «κόστους – οφέλους» με κριτήριο το κέρδος!
Πολλά από τα δίκτυα ύδρευσης σε διάφορες πόλεις, είναι παλιά από αμιαντοσωλήνες, ενώ παραμένουν για χρόνια ασυντήρητα και παρουσιάζουν μεγάλες διαρροές επιδεινώνοντας τα προβλήματα επάρκειας και ποιότητας.
Το αποτέλεσμα είναι τεράστιες ποσότητες νερού που θα μπορούσαν καλύψουν μεγάλο μέρος των αναγκών να πάνε κάθε χρόνο χαμένες και να μην αξιοποιούνται. Όπως για παράδειγμα το επεξεργασμένο νερό των βιολογικών καθαρισμών που χάνεται στη θάλασσα και στα ποτάμια, στις περισσότερες περιοχές και δεν αξιοποιείται για την άρδευση καλλιεργειών, ενώ υπάρχει τέτοια δυνατότητα, αφού απουσιάζουν οι αντίστοιχες υποδομές.
Η κλιματική αλλαγή γίνεται κάθε φορά το άλλοθι για να δικαιολογηθεί αυτή η κατάσταση και για να καλυφθούν οι πραγματικές αιτίες και ευθύνες, που είναι η πολιτική διαχρονικά των κυβερνήσεων, περιφερειακών και Δημοτικών αρχών που εφαρμόζουν στο έπακρον ένα πλαίσιο για την διαχείριση του νερού στη βάση των αντιδραστικών οδηγιών της Ε.Ε., που το μετατρέπουν σε ακριβό εμπόρευμα για τα λαϊκά στρώματα και τους αγρότες και πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους που επενδύουν σε αυτό.
Είναι τεράστια αντίφαση σήμερα που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της επάρκειας για καθαρό, πόσιμο και υγιεινό νερό αλλά και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των αγροτών για άρδευση των καλλιεργειών, από τη μια να υπάρχουν περιοχές με τεράστιες ελλείψεις για πόσιμο νερό και να καταστρέφονται καλλιέργειες και από την άλλη στις ίδιες περιοχές να γίνονται τεράστιες επενδύσεις, με διάφορες μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της εμφιάλωσης και εμπορίας του νερού, όπως π.χ. στην ορεινή Κορινθία, όπου με διαδικασίες εξπρές παίρνουν άδειες για νέες γεωτρήσεις, ώστε να αντλούν και να εκμεταλλεύονται όλο και μεγαλύτερες ποσότητες νερού.
Ταυτόχρονα βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια για παραπέρα εμπορευματοποίηση των υδάτων με οδηγό την Ανώνυμη Εταιρεία διαχείρισης που έχει ήδη νομοθετηθεί για την Θεσσαλία. Ήδη ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Πτωχός, σε προηγούμενη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου έχει προαναγγείλει ότι διεκδικεί από τη κυβέρνηση, να είναι η Περιφέρεια Πελοποννήσου η δεύτερη στη χώρα, μετά τη περιφέρεια Θεσσαλίας, που θα συσταθεί Α.Ε. εταιρεία για τη διαχείριση των υδάτων.
Αντίστοιχα σχέδια βρίσκονται προ των πυλών για την υλοποίηση τους και στην ύδρευση με τις προωθούμενες συγχωνεύσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης – Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας.
Σχέδια που θα οδηγήσουν συνολικότερα σε αύξηση της τιμής του νερού σε ύδρευση και άρδευση, χωρίς ταυτόχρονα να καλύπτονται οι ανάγκες των κατοίκων και αγροτών σε ποιοτικό και με επάρκεια νερό, με τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον να βρίσκονται σταθερά στη ζυγαριά “κόστους – οφέλους”, γιατί αυτό επιβάλει η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που θυσιάζει την υγεία και την ασφάλεια στον βωμό του κέρδους.
Η σοβαρότητα της κατάστασης καθώς και οι δρομολογούμενες εξελίξεις με την παραπέρα εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και άρδευσης, απαιτεί την λήψη άμεσων μέτρων και αποφάσεων.
Για τον λόγο αυτό ζητούμε να έρθει το θέμα προς συζήτηση στην επόμενη συνεδρίαση λογοδοσίας (1-7-2024), του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου.