Δεν είχαν να πουν τίποτα
να ρωτήσουν τίποτα
στην κρύα πόλη,όπως:
γιατί συνέχιζε να παίζει
-σε μία γωνιά ζητιάνος-
με το ίδιο πάθος ο βιρτουόζος
μιάς εθνικής ορχήστρας
διαλυμένης
Σπ.Κατσίμης,Ο βιρτουόζος
Έχω κουραστεί τα τελευταία χρόνια να διαβάζω και ν’ακούω συνθήματα πολιτικών[κι όχι μόνον] του τύπου:’’Μπροστά ο πολίτης ‘’,’’Πρώτα ο πολίτης’’,’’Ο πολίτης υπεράνω των πολιτικών’’ κι αναρωτιέμαι:πρόκειται για αιθεροβάμονες αφελείς παλιομοδίτες παρελθόντων ετών ή μήπως για κατεργάρηδες,οι οποίοι απευθυνόμενοι στο θυμικό του έλληνα,του ‘προσφέρουν’ την ψευδαίσθηση της δυνάμει εξουσίας του[sic],έχοντας βεβαίως προηγουμένως αφαιρέσει κάθε θεσμική,κοινωνική,οικονομική δυνατότητα για να παίξει αυτό το ρόλο
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις[ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ κλπ] έχουν απαξιωθεί,τα ‘κινήματα πολιτών’έχουν εκφυλιστεί ή σε παραρτήματα κομμάτων ή σε ‘κουνήματα πωλητών’,τα κόμματα έχουν περιχαρακωθεί πίσω από τα τείχη των Ιερατείων ,ενώ το όλον σύστημα [εκπαιδευτικό,καλλιτεχνικό,αυτοδιοικητικό κλπ]κάνει ό,τι μπορεί για να μη συμμετέχει ο πολίτης στις κλειστές ομάδες διαχείρισης των κοινών[τους] συμφερόντων
Αλλά κι όταν κάποιος κατορθώσει να σπάσει τον κλοιό δεν εισέρχεται σ’ένα πλαίσιο δημοκρατικής συμμετοχής ,αφού ανακαλύπτει ότι τις περισσότερες φορές πρόκειται για αδιαφανή συνενοχή μικράς διάρκειας[αν δεν γίνει σαν κι ‘αυτούς’]
Άρα,μην πιστεύετε τα μεγάλα λόγια των μικρών πολιτικών
Εμπιστευθείτε καλύτερα τη διαίσθηση των ποιητών