Στα Αθίκια Κορινθίας και στον Ι. Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος την Παρασκευή, 12 Απριλίου 2024, στην Ι. Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών. Τον σεπτό Ποιμενάρχη μας πλαισίωσαν ο Αρχιμ. κ. Χρυσόστομος Φερεντίνος, Εφημέριος Ι. Ναού Αγ. Παντελεήμονος Αλαμάνου, ο Αιδεσ. Πρωτ. π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, ο Εφημέριος του Ι. Ναού Αιδεσ. π. Ιωάννης Περαχωρίτης και ο Αρχιδιάκονος π. Δαμασκηνός Γεννηματάς.
Στην ομιλία του ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος επεσήμανε στους κατοίκους των Αθικίων ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού, ημέρα κατά την οποία γιορτάζει το χωριό τους, γιορτάζει και ολόκληρο το Έθνος μας την παλιγγενεσία του, δηλαδή την αναγέννηση του και όλοι μαζί ευχαριστούμε τον Θεό γιατί μας χάρισε την νίκη κατά των εχθρών της Πατρίδας μας αλλά και την νίκη κατά του εχθρού του ανθρώπου, δηλαδή, του Διαβόλου. Νικήθηκε ο Διάβολος με την Ενανθρώπιση του Χριστού.
Ο Χριστός έγινε άνθρωπος αναλαμβάνοντας να λυτρώσει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση από το Προπατορικό Αμάρτημα.
Η παραβίαση του θελήματος του Θεού, απομάκρυνε τον άνθρωπο από τον Πλάστη του και με αυτή του την πράξη «αγόρασε» τον θάνατο, καθώς «τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ’, 23). Ο θάνατος, μετά απ’ αυτό, εισήλθε στην ζωή του ανθρώπου σαν «τύραννος» ισόβιος αυτού και ανίκητος.
Από τη στιγμή που θα γεννηθεί ο άνθρωπος είναι μελλοθάνατος και σύμφωνα με τον Απ. Παύλο «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Εβρ. θ’, 27), ωστόσο αυτό είναι το τέλος; Κάποιοι, που δεν πιστεύουν στον Θεό, πιστεύουν ότι όντως είναι, ότι ο άνθρωπος εκμηδενίζεται, χάνεται και καταστρέφεται.
Εξ αυτού του συμπεράσματος επιμένουν ότι η ζωή δεν έχει προορισμό μετατρέποντας την ζωή των ανθρώπων σε κόλαση! Εμείς, ως Χριστιανοί, γνωρίζουμε ότι ζωή χωρίς Χριστό είναι ζωή γεμάτη πίκρα, πόνο και στεναγμό, αλλά ο Κύριος μας διδάσκει «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ιω. ιστ’, 33).
Μπορεί επομένως, αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που ζούμε να βιώνουμε πικρές και πόνο αλλά στο Σύμβολο της Πίστεως μας καλλιεργείται ξεκάθαρα η ελπίδα της αναστάσεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν»!
Άλλωστε το ίδιο ξεκάθαρα το είπε και ο Κύριος μας: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται·» (Ιω. ια’, 26) γιατί ο βιολογικός μας θάνατος είναι προσωρινός.
Και η επιβεβαίωση ήρθε από τον Θεό, που έγινε άνθρωπος, κήρυξε, σταυρώθηκε αλλά δεν έμεινε στον Σταυρό και στον θάνατο, αναστήθηκε και ο Τάφος Του είναι κενός! Αναστήθηκε «θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!
Σημαντικότατος και ο ρόλος της Παναγίας, μητέρας του Χριστού, καθώς η σωτηρία του ανθρώπου δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, αν δεν υπήρχε η Παναγία, η Οποία Τον έφερε, ως άνθρωπο στη γη. Κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, κάθε Παρασκευή Της ψάλλουμε τα «χαίρε» και ουσιαστικά με αυτά τα «χαίρε» υμνούμε τον Τόκο Της, δηλαδή, την εγκυμοσύνη Της.
Υμνούμε το γεγονός ότι έφερε δια των σπλάχνων Της στην γη τον Θεό, που εντός της κοιλίας Της έλαβε την ανθρώπινη φύση.
Στον κανόνα του Ακαθίστου Της ψάλλουμε: «Νομοθέτην η τεκούσα…» (Δόξα… Δ’, Ωδής), δηλαδή, ότι εγέννησε Αυτόν, που έθεσε όλους τους νόμους προκειμένου να ζει και να κυβερνιέται ο άνθρωπος χωρίς να αμαρτάνει και να ζει με την προσδοκία της αιώνιας ζωής και του Παραδείσου. Εκείνος έδωσε διά του Μωυσέως τις 10 εντολές, που είναι οι νόμοι Του.
Αν τις αναλύσουμε θα καταλάβουμε ότι δεν χρειάζονται άλλοι νόμοι εκτός απ’ αυτές τις 10 εντολές. Στην σημερινή κοινωνία θέλουμε να υποκαταστήσουμε τον Θεό, γιατί τάχα δεν έχει νομοθετήσει καλά, φτιάχνοντας συνεχώς νέους νόμους διορθώνοντας ή καταργώντας τους παλαιούς.
Μήπως διορθώθηκε η κοινωνία με αυτήν την πολυνομία;
Δεν νομίζω!
Βλέπουμε καθημερινά παιδιά του Δημοτικού με μαχαίρια στο σχολείο. Ενήλικες να βιαιοπραγούν και να σκοτώνουν συνανθρώπους, γονείς, αδέλφια, συγγενείς. Βλέπουμε συνεχώς τους νόμους να μεταβάλλονται αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο βίαιο.
Η Παναγία Μητέρα Του μας λέει: «ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, (ο Χριστός) ποιήσατε» (Ιω. β’ 5). Ο Νομοθέτης Κύριός μας «έσχισε το χειρόγραφον» του χρέους των αμαρτιών μας και μας απάλλαξε οριστικά από αυτές, βεβαιώνοντας μας ότι και όταν πεθάνουμε θα αναστηθούμε και θα βρεθούμε δίπλα Του, στην Βασιλεία Του και όλα αυτά θα τα οφείλουμε στην Παναγία Μητέρα Του!
