Στην ανασυσταθείσα ιστορική Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Καίσαρι Κορινθίας τέλεσε την Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων την Τετάρτη, 10 Απριλίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιος, πλαισιούμενος από τους Αιδεσ. Πρωτ/ρους π. Αθανάσιο Κοντογιάννη, Εφημέριο του Καθεδρικού Ι. Ναού Απ. Παύλου Κορίνθου, π. Παναγιώτη Αντωνόπουλο, Προϊστάμενο Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αγίων Θεοδώρων, π. Πέτρο Καγιούλη, Προϊστάμενο Ι. Ναού Τιμίου Προδρόμου Λουτρακίου, τον Αρχιδιάκονο π. Δαμασκηνό Γεννηματά, ενώ παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Αιδεσ. Πρωτ/ρος π. Παναγιώτης Θεοδώρου, Εφημέριος Κρυονερίου και εκτελών χρέη Ηγουμενοσυμβουλίου της ως άνω Ι. Μονής και ο Διάκονος π. Χρήστος Χίλιας.
Η ιστορική Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου γέμισε από Πιστούς που έσπευσαν με πούλμαν από τους Αγίους Θεοδώρους, το Λουτράκι και την Κόρινθο προκειμένου να συμμετάσχουν στην Θ. Λειτουργία που τέλεσε ο Ποιμενάρχης μας.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος ομίλησε για την πλούσια ιστορία της Ι. Μονής, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και στην απελευθέρωση του Έθνους μας, χρηματοδοτώντας μάλιστα και τον Αγώνα.
Γι’ αυτόν τον λόγο τρεις Μητροπολίτες Κορίνθου, οι μακαριστοί Προκόπιος Τζαβάρας και Παντελεήμων Καρανικόλας, αλλά και η ταπεινότητά μου αγωνιστήκαμε με σθένος προκειμένου η Ι. Μονή να επανασυσταθεί και να πάψει να γίνεται στόχος εκμετάλλευσης από ψευδεπισκόπους, ψευδοπαπάδες και ψευδοκαλόγριες, γεγονός που πραγματοποιήθηκε, μόλις προ διετίας, κατόπιν συντονισμένων ενεργειών μας.
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον βίο του Προφήτη Ηλία και στον ζηλωτισμό του. Μένοντας ο Προφήτης Ηλίας μόνος, μονώτατος, ως προς την πίστη Του, κάποια στιγμή ζήτησε, από τον Θεό, να κατασφάξει τους απίστους.
Τότε ο Θεός τον πήρε κοντά του, ζωντανό, μετέστη δηλαδή στον ουρανό, με πυρφόρο άρμα, ώστε να έλθει στην γη ο Υιός Του, που αντί να σφάζει θα σφαγεί, αντί να θυσιάσει θα θυσιαστεί, αντί να λάβει θα προσφέρει κηρύττοντας την αγάπη και φέρνοντας τον έναν κοντά στον άλλον και όλους μαζί κοντά στον Θεό.
Το παράδειγμα του Προφήτου Ηλιού μας κάνει να κατανοήσουμε καλύτερα την Α’ ευχή των πιστών, που διαβάζουμε στην Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, την οποία ο Σεβασμιώτατος ερμήνευσε, ώστε να καταστεί κατανοητή από τους παριστάμενους και επεσήμανε ότι όλα αυτά είναι γραμμένα στην Γλώσσα μας, τα Ελληνικά! Σήμερα, σε μια εποχή που τα γράμματα μας θεωρούνται παρηκμασμένα και πολλοί από μας θεωρούμε ντροπή να τα διδαχθούμε δείχνουμε να «ξεχνάμε» ότι η Αγία Γραφή, η Θ. Λειτουργία και όλες οι λατρευτικές Ι. Ακολουθίες είναι γραμμένες στα Ελληνικά και ενώ τις ψάλλουμε δεν κατανοούμε το περιεχόμενό τους.
Η Ορθοδοξία ήταν, είναι και θα είναι Ελληνοκεντρική!
Αυτοί που ντρέπονται γι’ αυτό ή καλύτερα το γνωρίζουν και επιδιώκουν να το θάψουν κάτω από το «χαλάκι», μπορούν να μας πουν κάτι σημαντικότερο από την Ορθοδοξία ή την Γλώσσα μας, για το οποίο σήμερα να δύνανται να επαίρονται οι Έλληνες;
Σιωπή!
Η Εκκλησία μας δεν μεταφράζει τις Ι. Ακολουθίες στην νεοελληνική για να διασώσει την Γλώσσα μας, να παρακινήσει τους Άρχοντες να μην την αποσύρουν από την διδασκαλία και τον Λαό, ο οποίος έστω και έτσι, πρέπει να συνεχίσει να μαθαίνει την Γλώσσα μας.
Αλλά και το κυριότερο με την διατήρηση της Γλώσσας μας, ως ζώσας, να συνεχίσουμε να είμαστε Έλληνες!
Στην μακραίωνη ιστορία του πλανήτη μας ποτέ δεν ήμασταν πολυάριθμοι για να επιβαλλόμεθα δια του μεγέθους αλλά σχεδόν πάντοτε ήμασταν οικουμενική δύναμη, που επιδρούσε σ᾿ όλον τον κόσμο, δια του πνεύματος, της πίστεως, της Γλώσσης και των επιστημών!
Ας μην λησμονούμε ότι σχεδόν όλοι οι επιστημονικοί όροι και σε σχεδόν όλες τις γλώσσες, είναι Ελληνικοί ή έχουν ετυμολογία Ελληνική.
Ο Ποιμενάρχης μας ολοκλήρωσε τους λόγους του εκφράζοντας την ιδιαίτερη χαρά του για την παρουσία όλων σ’ αυτή την ιστορική Ι. Μονή για να λειτουργηθούμε, να λάβουμε την χάρη της Παναγίας μας και του Τιμίου Σταυρού, που ολόκληρη αυτή την εβδομάδα τον τιμούμε, καθώς δι’ Αυτού μας έσωσε ο Κύριος.
Ευχήθηκε δε στην εγκαταβιούσα στην Ι. Μονή Θέκλα Μοναχή και στους ευλαβείς προσκυνητές να αξιωθούν να βιώσουν το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου μας!
