- Η Παγκόσμια Ημέρα Κατάποσης Σπαθιών (World Sword Swallowers Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο το τελευταίο Σάββατο του Φεβρουαρίου.
Η πρωτοβουλία ανήκει στη Διεθνή Ένωση Κατάποσης Σπαθιών (SSAI), η οποία με την πρωτοβουλία της αυτή θέλει να αναδείξει την πανάρχαιη τέχνη της κατάποσης σπαθιών, που εμφανίστηκε στη νότια Ινδία πριν από το 2000 π.Χ. και στη συνέχεια επεκτάθηκε σε Κίνα, Ιαπωνία, Ελλάδα και Ρώμη.
Στη σύγχρονη εποχή έγινε γνωστή μέσα από το τσίρκο και τους ζογκλέρ, που έδιναν παραστάσεις στους δρόμους.
Οι βιρτουόζοι της κατάποσης σπαθιών, εκτός από το να εξασκούνται στο παράξενο και επικίνδυνο χόμπι τους, έχουν συνεισφέρει στην πρόοδο της ιατρικής.
Για παράδειγμα, το 1868 ένας από αυτούς βοήθησε τον Δρα Άντολφ Κούσμαουλ στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας να αναπτύξει την πρώτη μέθοδο ενδοσκόπησης κι ένας συνάδελφός του το 1906 υποβλήθηκε στο πρώτο οισοφαγικό καρδιογράφημα από τον Δρα Κρέμερ στην Ουαλία.
“Αντρέας Λέκκας, Ουγγαρία” 🏆🏆🏆🏆🏆!!!! Ολίγον τι στο… άλλαξα, φίλε μου, αυτό, έτσι γιά πλουραλισμό, πολυφωνία, καθώς και ποικιλίαν!! Τασος
ΑντρεαςΛεκκαςΟυαλλια🏆🏆Καλό μήνα φίλε Τάσο και να βάλεις και «Μαρτη «!!
ΑντρεαςΛεκκαςΟυαλλια🏆🏆Φίλε μου Τάσο κοιτα να δεις τι επαθα !!Ειδα χτες που λες τον μοναδικό Τρυφωνα Σαμάρα 😉να κάνει μια συνέντευξη !!Στο τίτλο του άρθρου που λες ο Τριφωνας δήλωσε «είμαι Παναθηναϊκός και φέτος θα πάρουμε τον τίτλο και μου αρεσσει ένας Έλληνας παιχτης που είναι πολύ ομορφος «Αμάν λέω ποιον παίχτη γουστάρει ο Τριφωνας ?Μπινω στο άρθρο να δω την συνέντευξη και έχουν βγάλει το βίντεο και δεν μπόρεσα να δω ποιον κάνει κέφι ο Τριφωνας !!Αυτο ήταν ζημιά !Να υποθέσω τον Μπακασετα η τον Ιωαννιδη 😁😁Παντως εγώ ρε Τάσο μου τον ειχα τον Τρυφωνα για Αεκακια !!Υπηρχε και ένα σύνθημα πριν χρόνια που έλεγαν οι Αεκζηδες «Τρυφωνα που@@ρα για πάντα Αεκαρα «😁😁Μπορεί να το γύρισε ο Τριφωνας από ΑΕΚ σε βαζελα 😁😁Την Καλησπερα μου φίλε Τάσο ,Χαρά και σε υπαρκτά άτομα σχολιαστές !!Μην μας το κόψετε το σχόλιο είναι χιουμοριστικό 😉😉
Ένα δυο ένα δυο !
Και εγώ αρέσω, βρε Αντρέα μου! Βεβαίως εννοώ, (όπως άλλωστε αυτό, το θεωρώ πως ο,τι είναι – εν προκειμένω – και αναμενόμενον και φυσικόν), στις γυναίκες, αλλά το κακό είναι πως συγχρόνως όμως… αρέσω, και στους διαφόρους “ντιριντάχτες”, “τσιγκολελέτες”, “κουνιστούς & λυγιστούς”, αλλά και γκέηδες – ε, και όπως και να το κάνουμε, Αντρίκο μου, κάτι τέτοιο συνιστά, αλλά και αποτελεί & είναι (δίχως αμφιβολία), και μέγα ζήτημα & θέμα, καθώς και ξεχωριστό πρόβλημα, δυστυχώς!!
Μιάς και και το άνοιξες, το όλον μείζον, επίμαχο, καίριον, αλλά και φλέγον αυτό ζήτημα & θέμα (σχετικά με τις αρέσκειες και προτιμήσειςεις, ετούτων των “συνάμενων κουνάμενων”, τσιγκολελέτων και ντιριντάχτων), φίλε μας Αντρέα, θα σου διηγηθώ και θα σου πω μίαν μικρή, αλλά ακόμη και λίαν τραυματική ιστοριούλα, που πριν από πολλά χρόνια, αντιμετώπισα και πέρασα στη ζήση μου, εγώ! Που λες λοιπόν, όταν βρισκόμουν εις την τρυφερή, καθώς και παιδική αυτή ηλικία των έντεκα-δώδεκα χρονών (να σου πω την αλήθεια, δεν ενθυμούμε, τι τάξη, πήγαινα), ένα μεσημέρι σαν όλα τα άλλα, επέστρεφα στη οικία μου από το σχολειό μου. Ξαφνικά ακούω κάτι από πίσω μου, γυρνώ το κεφάλι μου, και αντικρίζω έναν μουστακαλή και φαλακρό μεσήλικα τύπο, να με έχει πάρει στο κατόπι, τάχα μου ότι θέλει να μου προσφέρει… σοκολατίτσες & καραμελίτσες, μην ξεκολλόντας συγχρόνως καθόλου από δίπλα μου!! Για καλή και μεγάλη μου τύχη μιάς και δεν μπορούσα με άλλο τρόπο να του την σκάσω και να του ξεφύγω, αλλά και δεν ήθελα όμως, ούτε και να φωνάξω και “βοήθεια, βοήθεια, βοήθεια,” μπας και με γλιτώσει και με σώσει και κανείς χριστιανός, σταματάει (υπήρχε μια στάση εκεί κοντά, ευτυχώς), ακριβώς μπροστά μου ένα λεωφορείο γεμάτο από κόσμο! Χωρίς δυσταγμό, ορμάω και σαλτάρω και χώνομαι λοιπόν, μέσα σε αυτό, και έτσι λοιπόν, Αντρίκο μου, κατάφερα να γλιτώσω και να σωθώ, από τον εν λόγω σάτυρο & ανώμαλο μουστακαλή και φαλακρό τύπο, αυτόν!!! Όσα χρονάκια και αν περάσουν, δεν πρόκειται ποτέ μου, να τον ξεχάσω τον εφιάλτη που έζησα, αυτόν!!