- Ένοικος πολυκατοικίας άνοιξε το ασανσέρ και αυτό που αντίκρισε ήταν αποκρουστικό: ακαθαρσίες στο πάτωμα, πασαλειμμένες σε κουμπιά του ασανσέρ, ακόμα και στους τοίχους.
Ντελιβεράς παρέδωσε τις πίτσες που παρήγγειλαν σε πάρτι και φεύγοντας αφόδευσε μέσα στο ασανσέρ, σύμφωνα με καταγγελία που φέρνει στο «φως» το Live News.
Το Live News παρουσιάζει αποκλειστικά βίντεο ντοκουμέντο από την παράδοση. Ο διοργανωτής του πάρτι ανοίγει την πόρτα και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
-Παρτάρουμε;
-Ναι, ναι.
-Χρόνια πολλά! Γενέθλια;
-Ευχαριστώ, ναι.
-Να ζήσετε.
-Ευχαριστώ πολύ.
«Είχε καλέσει κόσμο, είχε γενέθλια και παραγγείλανε από την (…). Τα έφερε ο ντελιβεράς εκεί πέρα. «Παρτάρετε; Α, ωραία να περάστε», είπε άφησε τις πίτσες και έφυγε», σημείωσε ο καταγγέλλων.
Ούρησε στις σκάλες της πολυκατοικίας, αφόδευσε στο ασανσέρ
Η πόρτα κλείνει και ο διανομέας μπαίνει μέσα στο ασανσέρ να φύγει. Ένα λεπτό αργότερα, φαίνεται να ανεβαίνει με τα πόδια από τη σκάλα.
Το φως είναι κλειστό και κρατάει στα χέρια του το κινητό με αναμμένο φακό. Πάει στην άκρη της σκάλας και κάθεται για ένα λεπτό χωρίς να φαίνονται οι κινήσεις του στην κάμερα.
«Μπαίνει στο ασανσέρ μέσα και μετά από λίγο ενώ είναι σβηστά τα φώτα της εισόδου με το κινητό που το χρησιμοποίησε σαν φακό, ανεβαίνει από τις σκάλες σιγά-σιγά. Βάζει το χέρι του στο φερμουάρ του παντελονιού και πάει και ουρεί στις σκάλες».
Ο διανομέας κατεβαίνει από τις σκάλες. Σύμφωνα με την καταγγελία, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με καλεσμένους που περίμεναν στο πάρτι και είδαν ότι το ασανσέρ και ο κοινόχρηστος χώρος της πολυκατοικίας είχαν μετατραπεί σε στάβλο.
«Και μετά μόλις έφυγε ο ντελιβεράς για κακή του τύχη ήρθαν κάτι καλεσμένοι και με το που βγαίνει ο ντελιβεράς μπαίνουν κατευθείαν οι φίλοι του γιου μου και ανοίγουν το ασανσέρ και πάθανε σοκ. Είχε αφοδεύσει μέσα στο ασανσέρ. Δεν έκανε μόνο αυτό, έπιασε και «μάρκαρε», λέρωσε το ασανσέρ μέσα. Μετά έπιασε τους τοίχους και λέρωσε όλους τους τοίχους με ακαθαρσίες».
Η αναστάτωση για τους καλεσμένους του πάρτι μεγάλη. Προσπαθούσαν να καταλάβουν ποιος μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο.
Κανείς δεν έφαγε πίτσα, τις πέταξαν όπως ήταν – Η απάντηση της πιτσαρίας
«Καταρχήν του χάλασε το πάρτι (ενν.: του γιου μου), γιατί είχε καλέσει κόσμο. Κανείς δεν ακούμπησε πίτσα, τα πετάξανε όλα όπως ήταν. Ποιος να ακουμπήσει πίτσα μετά από αυτά τα πράγματα που βλέπουνε εκεί πέρα;».
Επικοινώνησαν με το κατάστημα της γνωστής αλυσίδας που τους εξυπηρέτησε και η απάντηση που πήραν από την εταιρία αργότερα ήταν αυτή:
«Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την αναφορά σας και να ζητήσουμε συγγνώμη για την ταλαιπωρία. Το περιστατικό έχει μεταφερθεί στο τμήμα λειτουργίας και στον υπεύθυνο του καταστήματος έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις και περεταίρω διερεύνηση. Επίσης, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι έχουν πιστωθεί 2 πίτσες στην καρτέλα σας τις οποίες μπορείτε να αξιοποιήσετε καλώντας στο τηλεφωνικό μας κέντρο».
Ο καταγγέλλων μάλιστα ανέφερε: «Το κατάστημα το ενημερώσαμε και ήτανε προκλητικοί μέχρι αηδίας. Στην αρχή μίλησε ο γιος μου με κάποιον υπεύθυνο και λέει: «Μήπως το παλικάρι ο ντελιβεράς είχε ανάγκη, του ήρθανε ξαφνικά και δεν κρατιόταν; Δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό, δηλαδή είναι τρέλα».
Σε κάθε περίπτωση, το πάρτι έληξε άδοξα.
Καλεσμένος στο πάρτι περιγράφει όσα συνέβησαν
Ένας από τους καλεσμένους του πάρτι, μίλησε στο Live News για τα όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ.
«Ήταν σοκ. Αυτό που αντικρίσαμε μόνο σοκ θα μπορούσε να προκαλέσει. Είχαμε μαζευτεί για τα γενέθλια του κολλητού μου και παραγγείλαμε πίτσες. Αφήσαμε φιλοδώρημα.
Το αναφέρω γιατί και εγώ το έκανα το επάγγελμα και είναι δύσκολο. Ήρθε ο διανομέας και τότε είχε έρθει και ένα φιλικό ζευγάρι και το καταλάβαν.
Υπάρχει κάμερα που φαίνεται πως κάνει την ανάγκη του έξω από το ασανσέρ. Ήταν γεμάτα περιττώματα. Είναι μονοκατοικία και είμασταν στον δεύτερο όροφο».
Στο Live News μίλησε και ένας διανομέας φαγητού, ο οποίος δήλωσε σοκαρισμένος:
«Δυστυχώς, ήρθα να πω τα αυτονόητα. Είναι απαράδεκτη και κατακριτέα η συμπεριφορά. Έχω πάθει σοκ. Άκουσα και τον καλεσμένο. Έχουν πέσει στην αντίληψη μας κάποια περιστατικά, αλλά όχι τέτοια. Έχει τύχει να φτύσουν στο ασανσέρ ή να ουρήσουν στον προαύλιο χώρο αλλά όχι κάτι τέτοιο. Μην πάμε πάλι στο φιλοδώρημα. Εγώ ζητώ συγγνώμη για αυτά που περάσανε».
ΑντρεαςΛεκκαςΟυαλλια🏆🏆Εγώ οταν θέλω να παραγγείλω από έξω εκτός από ένα συγκεκριμένο μαγαζί που γνωρίζω τον ιδιοκτήτη ,προτιμώ να πηγαίνω να τα περνω μόνος μου τις παραγγελίες !!Μην νομίσετε ότι είμαι take away τύπος αλλά ετσι το αναφερω !!Φυσικα δεν μενω σε πολυκατοικία ,ουτε ανσασερ και σκάλες έχω στο σπίτι αρα δεν έχω πρόβλημα με κανένα ντελιβερα !!Εδω θα ήθελα σίγουρα ένα σχόλιο του φίλου μας του Τάσου μου σαν καλοφαγάς 😜😜που είναι θα παραγγέλνει από έξω μηπως έχει κάποια άσχημη εμπειρία !Και οποιος άλλος σχολιαστής αν έχει κάποια άσχημη εμπειρία και θέλει ας μας το γράψει !!Αντε γεια μας βλέπω να (δεν το λέω )τώρα που έκανα την αρχή εδώ στο άρθρο 😂😂
Ε λοιπόν αυτό το οποίο μου έλαχε και μου συνέβη, αλλά και έλαβε χώρα, προχθές βράδυ, και συγκεκριμένα την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου (έτσι για να πάει καλά ο μήνας), του Σωτηρίου Έτους 2034 και ώρα 9 και 45 μετά μεσημβρίας, δεν έχει ματαγίνει, ούτε ακόμη και έχει και προηγούμενο στα ιστορικά χρονικά, αλλά και ούτε πρόκειται ποτέ μου να το ξεχάσω, ούτε ακόμα και να το ξεπεράσω, επίσης ποτέ!! Τηλεφωνώ που λέτε λοιπόν, στον σουβλατζή της γειτονιάς, και του λέω επί λέξη, αυτού του βλάκα: “Μήτσο, ετοίμασε μου τρία (3) τυλιχτά με αλάδωτη πίτα καλαμποκιού, και χώσε μέσα, στα δύο απ’ αυτά, κοτομπέ’ι’κον, μαρούλι, σως αγιολί η σως μουστάρδας, και φρέσκια κατακκόκινη ντοματούλα από τον κήπο του σπιτιού σου, και στο τρίτο, ρίξε μέσα, ξεροψημένο γύρο χοιρινό, φρέσκια κατακκόκινη ντοματούλα, επίσης από τον κήπο του σπιτιού σου, πατάτες τηγανιτές Τριπόλεως κομμένες στο χέρι, αλλά και χειροποίητο τζιτζίκι και κρεμμύδι – και που ‘σαι – μην με καθυστερήσεις εσύ, καθότι πεινάμε και πολύ”. Πράγματι λοιπόν, μετά από κανά μισάωρο, (ντρουν το κουδούνι) καταφθάνει ο ντελιβεράς με την μηχανή, και μου παραδίδει το πακέτο με τα τυλιχτά. Το ανοίγω λοιπόν, και τι να δω! Αντί για αλάδωτες πίτες καλαμποκιόυ (που του είπα), μου έβαλε ο ηλίθιος, κάτι λαδομένες πίτες ολικής αλέσεως – να μην σας τα πολυλογώ – με αποτέλεσμα να μείνω (εκτός από το αρχικό αυτό, αλλεργικό σοκ), και νηστικός!!Ψυχρολουσία, σκέτη, δυστυχώς!!! Έπειτα λοιπόν, και απ’ αυτό το – όπως προείπα – ισχυρότατο σοκ, μου λέτε, τι να κάνω, τώρα εγώ?! Οχι, μου λέτε?! Πως εφεξής θα το διαχειριστώ, καθώς και θα το αντιμετωπίσω το δυστυχές, ανυπόφορο, αφόρητο, όσο και τραγικό αυτό, γεγονός?! Όσο ζω, δεν υπάρχει περίπτωση, να το ξεχάσω ποτέ των ποτών!! Τασος
UPDATED! Ε λοιπόν αυτό το οποίο μου έλαχε και μου συνέβη, αλλά και έλαβε χώρα, προχθές βράδυ, και συγκεκριμένα την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου (έτσι για να πάει καλά ο μήνας), του Σωτηρίου Έτους 2034 και ώρα 9 και 45 μετά μεσημβρίας, δεν έχει ματαγίνει, ούτε ακόμη και έχει και προηγούμενο στα ιστορικά χρονικά, αλλά και ούτε πρόκειται ποτέ μου να το ξεχάσω, ούτε ακόμα και να το ξεπεράσω, επίσης ποτέ!! Τηλεφωνώ που λέτε λοιπόν, στον σουβλατζή της γειτονιάς, και του λέω επί λέξη, αυτού του βλάκα: “Μήτσο, ετοίμασε μου τρία (3) τυλιχτά με αλάδωτη πίτα καλαμποκιού, και χώσε μέσα, στα δύο απ’ αυτά, κοτομπέ’ι’κον, συν μαρούλι, σως αγιολί η σως μουστάρδας, και φρέσκια κατακκόκινη ντοματούλα από τον κήπο του σπιτιού σου, και στο τρίτο, ρίξε μέσα, ξεροψημένο γύρο χοιρινό, συν καυτερή πάπρικα, φρέσκια κατακκόκινη ντοματούλα, επίσης από τον κήπο του σπιτιού σου, πατάτες τηγανιτές Τριπόλεως κομμένες στο χέρι, αλλά και χειροποίητο τζιτζίκι και κρεμμύδι – και που ‘σαι – μην με καθυστερήσεις εσύ, καθότι πεινάμε και πολύ”. Πράγματι λοιπόν, μετά από κανά μισάωρο, (ντρουν το κουδούνι) καταφθάνει ο ντελιβεράς με την μηχανή, και μου παραδίδει το πακέτο με τα τυλιχτά. Το ανοίγω λοιπόν, και τι να δω! Αντί για αλάδωτες πίτες καλαμποκιόυ (που του είπα), μου έβαλε ο ηλίθιος, κάτι λαδομένες πίτες – άκουσον άκουσον – ολικής αλέσεως – να μην σας τα πολυλογώ – με αποτέλεσμα να μείνω (εκτός από το αρχικό αυτό, αλλεργικό σοκ), και νηστικός!!Ψυχρολουσία, σκέτη, δυστυχώς!!! Έπειτα λοιπόν, και απ’ αυτό το – όπως προείπα – ισχυρότατο σοκ, μου λέτε, τι να κάνω, τώρα εγώ?! Οχι, μου λέτε?! Πως εφεξής θα το διαχειριστώ, καθώς και θα το αντιμετωπίσω το δυστυχές, ανυπόφορο, αφόρητο, όσο και τραγικό αυτό, γεγονός?! Όσο ζω, δεν υπάρχει περίπτωση, να το ξεχάσω ποτέ των ποτών!! Τασος
Σε άρθρο για τις ασχήμιες ενός ντελιβερά μας μεταφέρει ο άλλος εδώ εις διπλούν κάτι παντελώς άσχετο. Θα πρέπει να είναι πολύ άρρωστος και ανέραστος για να πιστέψει πως εμείς νοιαζόμαστε τι περιδρομιάζει και να τον συμβουλέψουμε και πως να το διαχειριστεί. Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι αναμεσά μας τους οποίους ευτυχώς η ίδια η κοινωνία έχει θέσει στο περιθώριο.
Αυτό είναι το τραγικό. Άνθρωποι που δεν ξέρουν γράμματα και σου λένε, φέρε τις πίτσες και τα σουβλάκια στο γραφείο μου. Αλλά από την άλλη, τί να το κάνουν το γραφείο οι αστοιχείωτοι, αναγνωστήριο; Τραπεζαρία είναι λογικότερο να το κάνουν.
(09:11). Πολύ άρρωστος, όσο επίσης και ανέραστος, είστε εσείς και φαίνεστε! Ως γνωστόν άλλωστε, αλλά και ως είθισται, όποιος το λέει, ΕΙΝΑΙ!! Τασος
Σκέψου η και φαντάσου, βρε φίλε μας Αντρέα, να είχα για πεθερά μου, την κυρία Αλέκα!! Εις σε μία τέτοιαν περίπτωση (εξυπακούεται & εννοείται, και καθόλαν, απευκταίαν), η νυν πεθερά μου, θα φάνταζε αυτή, ως σαν μιά “Οσία Παρθένα!”!!! Τασος
Σκέψου η και φαντάσου, βρε φίλε μας Αντρέα, αν (παρ’ ελπίδα), είχα για πεθερά μου, την κυρία Αλέκα!! Εις σε μία τέτοιαν περίπτωση (εξυπακούεται & εννοείται, και καθόλαν, απευκταίαν), η νυν πεθερά μου, θα φάνταζε αυτή, ως σαν μιά άλλην, “Οσία Παρθένα!”!!! Τασος
Χαρά, καλησπέρα. Θαρρώ πως θα το έχεις αυτό υπόψη σου, θα το ξέρεις και θα το γνωρίζεις, αλλά και φαντάζομαι ακόμη, πως ό,τι και θα συμφωνείς και με αυτό εσύ: στο ο,τι δηλαδή, όπου υπάρχει λόγος, θα πρέπει, αλλά και εκ τοις πράγμασι καθίσταται κάτι τέτοιο, και επιβαλλόμενο και απολύτως αναγκαίο, να υπάρχει και ένας ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ. Πρώτα και πάνω απ’ όλα, αλλά και κυρίως, για λόγους καθαρά ΑΡΧΗΣ, ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ, ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, αλλά και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ… Πολλώ δε μάλλον, καθώς και πολύ δε περισσότερο, και όταν αυτός ο… “λόγος” είναι, Χαρά, ΚΑΘΟΛΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΟΣ, ΡΥΠΑΡΟΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟΣ, ΕΙΡΩΝΙΚΟΣ, ΠΕΡΙΠΑΙΚΤΙΚΟΣ, ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟΣ, ΧΛΕΥΑΣΤΙΚΟΣ, ΠΡΟΣΤΥΧΟΣ, ΤΟΞΙΚΟΣ, ΑΧΡΕΙΟΣ, ΑΙΣΧΡΟΣ, ΑΘΛΙΟΣ, ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟΣ, καθώς και ΕΛΕΕΙΝΟΣ… Κοντολογοίς λοιπόν, κάθε άνθρωπος, Χαρά, όταν ορισμένοι/ορισμένες του επιτίθενται (και μάλιστα, ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ, ΑΝΑΙΤΙΑ, ΑΝΟΙΚΕΙΑ, ΑΔΙΚΑ και ΑΨΥΧΟΛΟΓΗΤΑ ), έχει, αλλά και διατηρεί, πιστεύω, κάθε δικαίωμα, να δύναται και να μπορεί (ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, αλλά – και – ακόμη, και ΤΗΝ ΤΙΜΗ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΗΨΗ ΤΟΥ), αυτός και να απαντήσει… Τασος
Αν μου επιτρέπετε, αξιότιμη κυρία Αλέκα μας, να σας κάνω μιά προσωπική, καθώς και απλή, ερώτηση: Εργάζεστε? Και αν ναι, εις τον χώρο αυτό της δουλειάς και εργσίας σας, δεν κάνετε ποτέ σας, κανενός είδους ντελίβερι η και δεν παραγγέλνετε να σας φέρουν απ’ έξω, και τίποτα να φάτε?! Νηστικιά – επί τοοόσες πολλές ώρες, την ημέρα – την περνάτε και την βγάζετε?!! Δεν το νομίζω και ούτε και το πιστεύω!! Εκτός πιά, – και σαν Ιερό τέρας μορφώσεως (που είσαστε) – αλλά και βάση της λογικής σας, διατηρέτε εσείς το αποκλειστικό, όσο και αναφαίρετο δικαίωμα (γιά τον εαυτό σας), του να κάνετε εσείς και μόνο εσείς, παραγγελία και ντελίβερι για φαγητό απ’ όξω, και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, αγράμματοι, αναλφάβητοι, ανορθώγραφει καθώς και αστοιχείωτοι (όπως συνεχώς μας χαρακτηρίζετε, μας αποκαλείτε και μας λέτε, αλλά – και ακόμη – και μας ειρωνεύεστε, μας λοιδορείται, μας χλευάζετε και μας περιπαίζετε), θα πρέπει, συν τοις άλλοις, και να ψοφίσουμε και να πεθάνουμε, και της πείνας, μες σ’ αυτούς τους χώρους δουλειάς, & εργασίας, αλλά και εις αυτά ακόμη, τα γραφεία μας!!! Τασος
Αλλος εδω μας βρηκε που τσακωνεται με ολον τον κοσμο. Μπλεξαμε Μιχαλη!
Aν μου επιτρέπετε αξιότιμε κ. Τάσο, θεωρώ πως στην ερώτησή σας απάντησε αντί εμού ο/η εκλεκτός/η 9:11. Γιατί να κουράζουμε τους συντάκτες με μακρές νέες απαντήσεις; Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και εις άλλα με υγεία, αγαπητέ και αξιότιμε κ. Τάσο.
Καταρχάς, καλημέρα! Κατά δεύτερον, αν μου επιτρέπετε και εσείς, αξιότιμη και σεβαστή κυρία Αλέκα, επί έξι (6) τόσα χρόνια, που αποστέλλω τους σχολιασμούς και τα μηνύματά μου, γράφοντας εδώ σε αυτόν, το δημοκρατικό, “ανοικτό”, όσο επίσης και φιλόξενο ιστότοπο, το LB, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ, δεν ξεκίνησα ΠΡΩΤΟΣ ΕΓΩ ( ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΑΥΤΌ… ), να “ήρξατο χειρών αδίκων”, με το να ανακατευθώ και να ασχοληθώ η και πολύ δε περισσότερο, και να επιτεθώ σε κάποιον η και σε κάποια οιοδήποτε και οιαδήποτε, συναναγνώστη/συναναγνώστρια (πάνω εις το τι θα πει και θα σχολιάσει μέσα εδώ, αυτός/αυτή), και πόσο μάλλον που λέει και ο φίλος/η φίλη (των 15:03), και να… αρπαχτώ & τσακωθώ!! Απλά, αλλά και τρόπον τινά και ολίγον τι και… αμυνόμενος και υπερασπιζόμενος τον εαυτό μου, αντιδρώ και απαντώ (όπως άλλωστε και θα έπραττε ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος στη θέση μου – διότι ακριβώς κυρία Αλέκα μου, είμαστε άνθρωποι και όχι τίποτα Ιεραπόστολοι η και Άγιοι, (πιστεύω & νομίζω, αλλά και φαντάζομαι, θαρρώ & θεωρώ)!! Είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ, έχω σαν βασική και θεμελιώδη μου αρχή, αλλά ακόμη διατηρώ και πάγια τη συνήθεια, να σέβομαι πάντα, την οιαδήποτε γνώμη της άλλης και του άλλου, όπως επίσης και δεν διεκδικώ για το εαυτό μου, κανένα είδους και μορφής “Παπικό Αλάθητο” – και πως άλλωστε θα γινότανε και θα μπορούσε. να συμβαίνει αυτό, όταν εκ φύσεως, δεν είμαι δα και τόσο εγωπαθής, εγωιστής, “ξερόλ”, εγωκεντρικός και απολυταρχικός – στα όσα πρεσβεύω, πιστεύω, εκφέρω, εκφράζω, καταθέτω, διατυπώνω και λέω, μέσα εδώ, εγώ … Το πλέον όμως αρνητικό και δυσάρεστο, όσο και άσχημο και κακό της όλης αυτής ιστοριούλας & υποθέσεως, είναι (πως, όπως πολλάκις έχω ξαναπεί), με όλο αυτό, ότι καθόλα άθελά μου, φέρνω – ενδεχομένως και πολύ πιθανώς – και σε μιά δύσκολη θέση την αξιότιμη και πάντα αγαπητή οικοδέσποινα αυτού του site και blog, της οποίας και η θέση, είναι εκ του αντικειμένου της, όσο ακόμη και απορρέει εξ αυτού του “δημοσιογραφικού της καθήκοντος και λειτουργήματός της”, ολίγον τι και “λεπτή”, μιάς και εκ των πραγμάτων, καθώς και εκ των ων ουκ άνευ, θα πρέπει να “εξισορροπεί κάθε φορά εκείνη, σε ένα τεντωμένο σχοινί”, να κρατά ει δυνατόν και… ολόισιες τις αποστάσεις, προς όλες και όλους μας, ούτως ώστε, αλλά και για να μη θεωρηθεί πως ο,τι αδικεί η και “ρίχνει” κάποια/κάποιον από εμάς, αλλά και ακόμη, και για να μην εκληφθεί, αλλά και κατηγορηθεί, από τίποτα κακοπροαίρετους, κακόβουλους η και καλοθελητές, πως ο,τι (υπέρ κάποιων), και μεροληπτεί. Τασος
Oύτε χρόνο από τη ζωή μου θα χάσω για να διαβάσω ανούσια και ασόβαρη απάντηση σε μέγεθος βιβλίου, αλλά ούτε διάλογο επιθυμώ. Συν τοις άλλοις, η ανάγνωση αγραμματοσύνης και ανορθογραφίας μου προκαλούν πονόματο. Το αν ξεκινάτε πρώτος ή όχι, δείτε τι σας έγραψαν περί των σαρκασμών σας προς τους υπαλλήλους του καζίνο. Ευχαριστώ.
Αξιότιμη κυρία Αλέκα (εντάξει το συμφωνήσαμε: χωρίς “μου”), καταρχάς, καλησπέρα. Κατά δεύτερον, μιάς και αναφέρεστε (επικαλούμενη άλλους σχολιαστάς), σε υποτιθέμενους σαρκασμούς μου, απέναντι στους υπαλλήλους του καζίνο, ως γραμματιζούμενη & αλβαβητισμένη γυναίκα, αλλά και Ιερόν τέρας μορφώσεως, που καθόλαν αναμφίβολα, αδιαμφισβήτητα, αναντίρρητα, αλλά και δεδομένα εσείς είσαστε, αλλά και για να μην λέμε εδώ μέσα και πράγματα ατεκμηρίωτα, αστήρικτα, έωλα, αβάσιμα η και στον αέρα, όσο και πολύ δε περισσότερο, και για να μην “πετάμε η και εκτοξέυουμε και λασπούλα εις τον ανεμιστήρα”, σας ρωτώ λοιπόν και εγώ ευθέως, καθώς και σας προκαλώ, να μου απαντήσετε στο εξής, απλό: ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ & ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ, ΣΑΡΚΑΣΤΗΚΑ, ΠΡΟΣΕΒΑΛΑ Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΠΑΙΞΑ & ΕΙΡΩΝΕΥΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΚΑΖΙΝΟ, ΕΓΩ?? Αν μη τι άλλο, φαντάζομαι, πως ο,τι – μίαν στοιχειώδη έστω, ανάγνωση, γραφή, αλφάβητο και γραμματική – δεν μπορεί, τι στο καλό, τι στην ευχή και τι στα κομμάτια – εσείς θα την γνωρίζετε, θα την κατέχετε, θα την έχετε στα υπόψιν σας, και θα την ξέρετε, ούτως ώστε – αλλά και ως εκ τούτου – να μπορείτε, αλλά και να δίναστε κάλλιστα, εις αυτό το οποίο και σας ρωτώ, εσείς να μου απαντήσετε. Ευχαριστώ (παρομοίως), κι εγώ. Τασος