Λουτράκι: Αρχαιρεσίες για την ανάδειξη της νέας Διοίκησης της Ένωσης Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών και Επισιτιστικών Επαγγελμάτων

Ο λόγος βέβαια γίνεται για το Λουτράκι, αλλά ας μου επιτραπεί να κάνω μια μικρή… παρέκβαση, μια κάπως… εκτενή αναφορά και μνεία δηλαδή, και εις ετούτες τις ομορφιές και στα αξιοθέατα της Μεσσηνίας! Αρχής γενομένης, θα σας ενημερώσω και θα σας αποκαλύψω – εάν φυσικά δεν το έχετε στα υπόψη σας, δε τον ξέρετε και δεν το γνωρίζετε – και αυτό το λιγότερο γνωστό, ονομαστό, ξακουστό, φημισμένο και διάσημο (η εν λόγω αναφορά μου γίνεται συγκριτικά με τα σπήλαια του Διρού), πλην όμως και ασύγκριτης και ασυναγώνιστης ομορφιάς θαλασσοσπήλαιο (όπου και το στόμιό του δηλαδή, ενώνεται με την θάλασσα) “Καταφύγγι”, με τον ετούτον του, τον εντυπωσιακό, χαρακτηριστικό, και πολύ πλούσιο σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό του διάκοσμο και “ντεκόρ”, και το οποίο αυτό σπήλαιο, απέχει το πολύ μια ώρα δρόμο, εκεί γύρω στα 50 περίπου χιλιόμετρα από την Καλαμάτα, αμέσως μετά δηλαδή, από αυτήν την πανέμορφη, αλλά ακόμη και “αρτίστικη”, “γκλαμουράτη”, “καρποσταλική”, αλλά επίσης και ξεχωριστής ομορφιάς, καστροπολιτεία της Καρδαμύλης! Πέραν της Καλαμάτας, όπου και στην οποία υπάρχει το ιδιαιτέρως αξιόλογο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, αλλά και η πάντα ξεχωριστή και μοναδική “Μονή Καλογραιών”, υπάρχουν και ένα σωρό ακόμη αρχαιολογικοί χώροι, όπως, για παράδειγμα, αυτός της αρχαίας Μεσσήνης (ο οποίος σημειωτέον, περιλαμβάνει μάλιστα, και αρχαίο στάδιο διατηρημένο σε αρίστη κατάσταση), της αρχαίας Ιθώμης, του Ανακτόρου του Νέστορος (το οποίο διαθέτει και μουσείο), και ο καθόλα επιβλητικός και εμβληματικός αρχαιολογικός ναός του Επικούρειου Απόλλωνος με τον έτερο αυτόν, “Παρθενώνα”, ευβρισκόμενος στην τοποθεσία αρχαίες Βάσσες (κοντά στα σύνορα με τον νόμο Ηλείας), και ακόμη υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας, όχι ένα η και δύο, αλλά τουλάχιστον οκτώ(!) τον αριθμό, κάστρα με κυριότερα αυτά της Μεθώνης (το μοναδικό στην Ελλάδα, το οποίο και βρίσκεται κτισμένο – παρακαλώ – στην κυριολεξία μέσα στην θάλασσα!), της Κορώνης (το οποίο ακόμη και τώρα, κατοικείται),της Κυπαρισσίας, του Κάστρου της Καλαμάτας και βεβαίως και το επονομαζόμενο και “Νιόκαστρο” της Πύλου (και αυτό επίσης, με ένα πολυ σημαντικό μουσείο), καθώς και αυτό της “Ζαρνάτας” στις υπώρειες του Ταϋγέτου και δίπλα σχεδόν, στην Καλαμάτα. Αλλά και ακόμη, κυρίες μου και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά, δεν… τελειώσαμε, μιας και στο νομό Μεσσηνίας, υπάρχουν και βρίσκονται ακόμη, και μια σειρά από πολλά και διάφορα (για όλες τις προτιμήσεις και τα γούστα), αξιοθέατα, ιστορικά μνημεία και άκρως ειδυλλιακές και χαρισματικές τοποθεσίες, καθώς και τοπία ξεχωριστής ομορφιάς και ξεχωριστού ενδιαφέροντος και χαρακτήρα, που όμοια τους δεν τα συναντάει κανείς αλλού πουθενά στην Ελλαδίτσα, όπως για παράδειγμα, το απαράμιλλης ομορφιάς “Πολυλίμνιο”, οι απίστευτοι και θρυλικοί “Καταρράκτες της Νέδας”, καθώς και τα εντυπωσιακά (και πλείστα όσα τον αριθμό), πετρόκτιστα χωριά του Ταϋγέτου και της μεσσηνιακής Μάνης, τα τελευταία μάλιστα, απέχουν μίαν “ανάσα” από την Καλαμάτα, και άλλα πολλά τέτοια, αξιόλογα. θαυμαστά, υπέροχα, όμορφα και ωραία… ΥΓ: Τελευταίον, αλλά όχι… έλασσον: τα καλαματιανά αυτά, όχι τα μαντηλάκια, αλλά τα πιτόγυρα, μπιφτέκια, σις κεμπάπ, χοιρινά καλαμάκια και σουβλάκια! Απλώς τα νοστιμότερα, καλύτερα και κορυφαία, ολάκερης της Ελλάδας!! Τασος