- Εγώ την άκουγα από μικρό παιδί από τον συγχωρεμένο τον παππού μου ενώ και άλλα γερόντια του χωριού την είχαν επιβεβαιώσει.
Τον Ιούλιο του 1822, δύο μέρες μετά την ιστορική μάχη στα Δερβενάκια ο Δράμαλης επέλεξε να περάσει το στράτευμα που είχε απομείνει από το Άργος στην Κόρινθο, μέσω του Μπερμπατίου(σημερινή Προσύμνα) και του δρόμου της Κλεισούρας Αγιονορίου του άλλου μοναδικού αρχαίου δρόμου που συνέδεε Αργολίδα και Κορινθία πέρα από αυτό των Δερβενακίων.
Στο Αγιονόρι τον περίμεναν ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς μαζί με τον Νικήτα Φλέσσα και μικρή δύναμη Ελλήνων Επαναστατών, αποφασισμένοι να υπερασπιστούν την Κλεισούρα και την πορεία του Αγώνα γενικότερα.
Στην σφοδρή μάχη που ακολούθησε ο Νικηταράς όταν έσπασε το σπαθί του, πήρε μια σπάλα από γαϊδούρι και κοπάναγε τους Τούρκους με αποτέλεσμα να πάθει αγκύλωση και με δυσκολία να του το ξεκολλήσουν όταν τελείωσε η μάχη.
Ιδιαίτερη μνεία σε αυτήν την μάχη πρέπει να γίνει και στις Αγιονορίτισες γυναίκες όπου μαζί με τον Νικηταρά καταδίωξαν τους ηττημένους Τούρκους μετά το τέλος της μάχης και τους σακάτεψαν με τις πέτρες και τους λίθους που τους πετούσαν από ψηλά.
Οι Τούρκοι σε αυτή την μάχη-όπου έπαιξε εξίσου καθοριστικό ρόλο στον Αγώνα της Επανάστασης όπως τα Δερβενάκια-άφησαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς και δεν ξαναπέρασαν ποτέ από την Κλεισούρα!
Το ιστορικό λάθος εδώ είναι ότι μεγάλο άγαλμα του Νικηταρά έγινε στο Χιλιομόδι αντί για το Αγιονόρι!
Ο πρώην δήμαρχος Αλέκος Πνευματικός προσπάθησε να αποκαταστήσει την ιστορική αδικία αυτή με ένα μικρό άγαλμα στην διασταύρωση προς το Στεφάνι αλλά αυτό δεν φτάνει.
Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους κατοίκους και τον ιστορικό αυτό χώρο πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά να δημιουργηθεί ένα μνημείο αντάξιο της ιστορίας του γιατί όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
mifi(Μιχάλης Φιλιάνδρας)