Σήμερα βρίσκονται στοιβαγμένα στο υπόγειο του γυάλινου κτιρίου της ΔΕΥΑΚ. Αυτή ήταν η μέριμνα της δημοτικής αρχής Αλέξανδρου Πνευματικού για τα κειμήλια των Μικρασιατών του Συνοικισμού, αν και δόθηκε η προοπτική του Μουσείου που τελικά δεν υλοποιήθηκε.
Ο πόθος των Μικρασιατών διακαής. Η αναμονή μεγάλη. Πολλών – πολλών ετών. Αλλά ο αγώνας δεν σταμάτησε ποτέ. Η Μικρασιατική Στέγη και η εμβληματική πια Πρόεδρος της κ.Βασιλική Ευστρατιάδου δεν έπαψαν ποτέ να διεκδικούν το μουσείο. Να πιέζουν. Να επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα της ίδρυσης του.
Μαζί με όλα τα άλλα σπουδαία που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν για τον πολιτισμό και την ιστορία μας, συνεχίζουν να διεκδικούν με πάθος.
Το Μουσείο των Μικρασιατών βέβαια δεν είναι αίτημα.
Είναι ΑΠΑΙΤΗΣΗ.
Υποχρέωση των διοικούντων απέναντι όχι μόνο στην ιστορία αλλά στον κάθε Μικρασιάτη που έφτασε εδώ κουβαλώντας ότι μπόρεσε να σώσει! Σε συνθήκες πανικού και ξεριζωμού. Σε συνθήκες απόγνωσης και απελπισίας.
Και δεν μπορούν οι αιρετοί σε συνθήκες ειρήνης και νηνεμίας να δημιουργήσουν το χώρο εκείνο που θα διαφυλάξει όσα αυτοί οι άνθρωποι έφεραν εδώ προσφέροντας μας απλόχερα από την αρχοντιά και τον πολιτισμό τους;
Είναι υποχρέωση και μάλιστα ιερή!
Και η αναμονή φαίνεται πως έφτασε στο τέλος της. Πριν από 3 ημέρες Δήμαρχος και Περιφερειάρχης συναντήθηκαν και υπέγραψαν την παραχώρηση του οικοπέδου στο οποίο θα κατασκευαστεί το Μουσείο.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις του δημάρχου Κορινθίων η μελέτη κατασκευής είναι έτοιμη.
Δεν απομένει λοιπόν παρά μια επίσημη ενημέρωση για το χρονοδιάγραμμα του έργου ώστε όλοι να ξέρουν με ακρίβεια το πότε τα κειμήλια, η ιστορία, η ζωή των Μικρασιατών του Συνοικισμού θα βγούν από τα υπόγεια του γυάλινου κτιρίου της Λεωφόρου Αθηνών και θα μεταφερθούν εκεί που τους αξίζει. Στο φως! Στην θέα ολόκληρου του πλανήτη!