«Την Πέμπτη του Πάσχα η μάνα και ο πατέρας ζαίνανε τα ζώα, παίρναμε το μονοπάτι στο δάσος και βγαίναμε στα Στραβά.
Εκεί ήταν οι καπεταναίοι, Σπύρος Δόσχορης, Λόλης Κούτρος (Παύλου) και ο Κατσανέας.
Πηγαίναμε την παραμονή της γιορτής στα Καλάνησα για το πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής! Κόσμος πολύς!
Έρχονταν από την Ρούμελη, τη Ντοβρένα, το Γερμενό, τ’ Αλεποχώρι, το Σχοίνο και το Λουτράκι με καραβάκι. Όλοι για την Χάρη Της!
Οι καλόγεροι τα είχαν όλα ασβεστωμένα και καθαρά. Άλλος έφερνε καρβέλια ψωμί, άλλος κρασί, άλλος κάνα κόκορα, άλλος ντομάτες κι ελιές και άλλοι γίδα και προβατίνα για τις σούβλες. Όλα ρεφενέ!
Κάναμε το μικρό Πάσχα στα Καλάνησα! Μετά την λειτουργία πιάναμε τον χορό της τράτας με πρώτο το τραγούδι της Παναγίας (ωχ, ωχ, Μαμαζό).
Κατά το μεσημέρι σταματάγαμε για φαΐ και μετά είχαν σειρά οι πίπιζες και τα νταούλια ως το βράδυ, οι μεγάλοι ντερλικώνανε και χόρευαν και εμείς παίζαμε ξυπόλυτοι στην ακροθαλασσιά. Έστρωνε η μάνα δύο κουρελούδες χάμω και κοιμόμασταν ξεροί!
Καθόμαστε 5 – 6 μέρες μέχρι να τελειώσουν οι πραμάτειες και στον δρόμο του γυρισμού όλοι φώναζαν… “τον Αύγουστο πάλι».* Καλό αντάμωμα!
Η ιστορία της Κ.Π. απο την Περαχώρα που είναι το μικρότερο παιδί δεξιά της φωτογραφίας στον χορό της τράτας. (1932)
* Στις 23 Αυγούστου η Ιερά Μονή γιορτάζει ξανά.
Πληροφορίες σχετικά με τα Καλάνησα
Ανατολικά του Κορινθιακού Κόλπου, τρία μίλια από την παραλία Στραβά, βρίσκονται τέσσερα ακατοίκητα νησιά που υπάγονται στο Δήμο Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων.
Πρόκειται για τις Αρχαίες Ολμιές, το σύμπλεγμα τεσσάρων μικρών νησιών, μεταξύ του Ακρωτηρίου Ηραίου και της Στερεάς, που είναι γνωστά ως Αλκυονίδες Νήσοι ή Καλά Νησιά. Το μεγαλύτερο νησί, εννιακόσια περίπου στρέμματα, ονομάστηκε Ζωοδόχος Πηγή από την ομώνυμη εκκλησία και Ιερά Μονή που, από τα βάθη των αιώνων, ευρίσκοντο εκεί, το δεύτερο Δασκαλειό, το τρίτο γλαρονήσι και το τέταρτο Πρασονήσι.
Σήμερα στο κέντρο του όλου μοναστηριακού χώρου παραμένει με την ίδια την ψυχή του ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου-Ζωοδόχου Πηγής.
Ο Ναός, που χτίστηκε από την ανάγκη των ανθρώπων για να παίρνουν τη δωρεά της Ζωοδόχου Πηγής, πάντα πρόσφερε Θεία αγαθά. Είναι σταυροειδής με τρούλλο, Βυζαντινού ρυθμού. Έχει σχήμα ορθογώνιο και διαρείται σε νάρθηκα, κύριο ναό και ιερό. έχει ξύλινο ταβάνι και είναι κεραμοσκέπαστος.
Προπύργιο της Ορθοδοξίας, αληθινός βιγλάτορας των Κορινθίων, παραμένει το μικρό αυτό εκκλησάκι που δημιουργήθηκε από τη βαθειά θρησκευτικότητα, με τον ίδιο κατασκευαστικό τύπο, με μόνη την επέκταση του νάρθηκα για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των πιστών.
Όρθιο πάντα υποδέχονταν τους ξεριζωμένους, τους θαλασσοδαρμένους, τους ψαράδες, τους μοναχούς κι ασκητές, που πήγαιναν να ανάψουν το κεράκι της ευγνωμοσύνης τους, σαν αντίδωρο της σωτηρίας τους.
Όρθιο παραμένει μεγαλόπρεπο κι επιβλητικό για να καλοδέχεται τους πιστούς που με ευλαβική κατάνυξη, με υψωμένα τα χέρια, νιώθαν τη Θεία λάμψη. στην ήσυχη αυτή γωνιά, τη γαληνεμένη, που ευωδιά αγίασμα κι ακούγονται οι υπερκόσμιοι ήχοι, όλοι αισθάνονται ν΄αναβλύζει Θείος ωκεανός αγάπης.
Σ΄αυτή την αστείρευτη πηγή, με τα πλούσια πνευματικά αγαθά, η Παναγία ακοίμητη πατριδοφύλακας, πάντα όρθια, γίνεται οδηγός της αλήθειας με τη χάρι του Αγίου Πνεύματος
(απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Μπαλαφούτα ”ΣΤΙΣ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΗΣΙΑ”).
Δείτε περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες ΕΔΩ
** Την ιστορία δημοσίευσε το Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας
Παναγιωτατη παρθένα ελέησον ημάς