H Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, βρίσκεται και πάλι λόγω της πανδημίας αντιμέτωπη με μια νέα κρίση˙ αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις. Το θετικό στην τωρινή συγκυρία είναι ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες σε σχέση με την προηγούμενη κρίση.
Η Ε.Ε. αποφάσισε την υιοθέτηση ενός μηχανισμού ανάκαμψης των ευρωπαϊκών οικονομιών από την ύφεση της πανδημίας, ζητώντας από τις χώρες μέλη να καταρτίσουν σχέδιο μεταρρυθμίσεων-επενδύσεων σε έξι τομείς πολιτικής. Στην πατρίδα μας αναμένεται εισροή σημαντικών κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης και, αν συνυπολογίσουμε το νέο ΕΣΠΑ, τη νέα ΚΑΠ και το SURE, η χώρα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ριζικών αλλαγών.
Το ζητούμενο είναι πώς θα αξιοποιηθούν αυτά τα χρήματα, ώστε να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά, με ποια κοινωνική διάσταση, ώστε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Η Ελλάδα χρήζει ενός εξωστρεφούς και ανταγωνιστικού παραγωγικού μοντέλου, με ευκαιρίες και προοπτική στην κοινωνία και στη νέα γενιά.
Ο τρόπος αξιοποίησης αυτών των πόρων πρέπει να είναι αποτέλεσμα εθνικού διαλόγου μεταξύ κυβέρνησης, κομμάτων, παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων της χώρας, ώστε το όποιο εθνικό σχέδιο να έχει την μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας να αναπληρώσει όσα χάθηκαν από τις δύο κρίσεις.
Δυστυχώς όμως, σε αυτό το κρίσιμο για το μέλλον της πατρίδας ζήτημα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε έναν άλλον δρόμο. Μια λειψή παρουσίαση σημείων του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0» και έναν προσχηματικό διάλογο προχωρώντας ερήμην φορέων και πολιτών. Επέλεξε, αντί της αδήριτης ανάγκης να στρέψουμε το βλέμμα στο μέλλον και τις προκλήσεις του, να διαιωνίσει τις παθογένειες του τωρινού παραγωγικού μοντέλου. Από το κυβερνητικό σχέδιο απουσιάζει το όραμα, η κοινωνική και περιφερειακή διάσταση, απουσιάζουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς. Αγνοείται πχ επιδεικτικά ο πρωτογενής τομέας. Απουσιάζει η πρόβλεψη για ένα τουλάχιστον μεγάλο έργο ανά Περιφέρεια και ανά Νομό. Απουσιάζει η αυτονόητη σύνδεση πολιτικών μεταξύ των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, του ΕΣΠΑ και της ΚΑΠ.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τις κυβερνητικές κινήσεις, η χώρα έχει ανάγκη διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης, παραγωγής νέου πλούτου. Να οραματιστούμε και να δουλέψουμε για μια Ελλάδα διαφορετική σε 10 χρόνια, που δεν θα διώχνει τα παιδιά της στο εξωτερικό. Πώς να επιδιωχθεί η συμμετοχή νέων υγιών δυνάμεων στο εγχείρημα και των τοπικών κοινωνιών, αν απουσιάζει ο διάλογος και η διαβούλευση;
Εμείς, ως Κίνημα Αλλαγής, έχουμε προτείνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης του Ταμείου προκρίνοντας την διαφάνεια, την συμμετοχή, την λογοδοσία. Με νέες επενδύσεις, έμφαση στην εγχώρια παραγωγή, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Να μην αμελήσουμε το δημογραφικό ζήτημα που απειλεί την ίδια την χώρα με λύσεις που δεν θα περιορίζονται σε επιδόματα (χρειάζονται και αυτά) αλλά με επιστροφή του αισθήματος ασφάλειας στα νέα ζευγάρια. Ότι μπορούν να εργαστούν, να δημιουργήσουν στην Ελλάδα, ότι το μέλλον τους θα είναι καλύτερο.
Το σχέδιο αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης πρέπει να μας αφορά όλους. Είναι η απαίτηση των καιρών. Και τα περιθώρια στενεύουν. Ίσως δεν έχουμε άλλη ευκαιρία.
**Ο Γιάννης Ανδρέου είναι μέλος της Κ.Π.Ε του Κινήματος Αλλαγής και Αν.Γραμματέας του Τομέα Κοινωνικής ένταξης και συνοχής
Ακατάσχετη αερολογία θα έλεγα.