Παγκόσμιο σοκ έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ο «θεός του ποδοσφαίρου», πέθανε σε ηλικία 60 ετών, ενώ η αιτία του θανάτου του οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς βυθίζοντας σε πένθος τους φίλους, την οικογένεια του αλλά και τους απανταχού φίλους του ποδοσφαίρου σε όλον τον πλανήτη.
Ήταν 22 Ιουνίου του 1986 στα προημιτελικά του Μουντιάλο Ντιέγκο Μαραντόνα μας άφησε με το… στόμα ανοιχτό όταν η Αργεντινή αντιμετώπισε την Αγγλία την οποία απέκλεισε με σκορ 2-1.
Σε εκείνο το παιχνίδι η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να σημειωθούν δύο από τα διασημότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Με το σκορ στο 0-0 ο βραχύσωμος «μάγος» της μπάλας πηδάει για κεφαλιά και με… αριστερή γροθιά στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα.
Άπαντες ξεγελάστηκαν (μαζί και οι διαιτητές), το γκολ μέτρησε κανονικά και έμεινε χαραγμένο στην ιστορία ως το «χέρι του Θεού».
Τέσσερα λεπτά όμως αργότερα ήρθε η απόλυτη μαγεία.
Το γκολ του αιώνα σημειώθηκε όταν ο «Πίπε Ντ’ Όρο» πήρε την μπάλα από το κέντρο και πέρασε όποια… λευκή φανέλα έβρισκε μπροστά του, πέρασε και τον γκολκίπερ και έγραψε το 2-0.
Η Αγγλία μείωσε στο 81’ με τον Γκάρι Λίνεκερ αλλά δεν κατάφερε να ανακόψει την ξέφρενη πορεία της εξαιρετικής Αργεντινής.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τα δύο διασημότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου:
Για την ιστορία εκείνη τη χρονιά η παρέα του Μαραντόνα απέκλεισε στον επόμενο γύρο το Βέλγιο με 2-0 ενώ στον τελικό επικράτησε της Δυτικής Γερμανίας με 3-2.
Δείτε στα παρακάτω βίντεο μερικά δείγματα από το σπάνιο ταλέντο του:
Ποιος ήταν ο μεγάλος Ντιέγκο
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 και ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.
Σε παγκόσμια δημοσκόπηση της FIFA στο Διαδίκτυο ποιος είναι καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών ήρθε πρώτος με 53,60% δεύτερος με 18,53% ήρθε ο Πελέ .
Αντίθετα, στην ψηφοφορία των αναγνωστών του περιοδικού FIFA Magazine και της FIFA “Football family” ο Πελέ έλαβε το 72,75%, ο Αλφρέντο ντι Στέφανο το 9,75% και ο Μαραντόνα το 6%.
Σε ηλικία 15 ετών αγωνίστηκε στους Αρχεντίνος Τζούνιορς ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και έπειτα εντάχθηκε στο δυναμικό της Μπόκα Τζούνιορς.
Όταν η Αργεντινή διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν έλαβε μέρος, καθώς ήταν μόνο 18 χρονών, ωστόσο έπαιξε στην εθνική ελπίδων και του δόθηκε η ευκαιρία να εμφανιστεί σε μεγάλη διοργάνωση το 1979 στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στην Ιαπωνία, όπου και κατέκτησε τον τίτλο αυτό για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του.
Μουντιάλ 1982
Στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία ο Ντιέγκο, αγωνιζόμενος με την Εθνική ομάδα της Αργεντινής – που το 1978 είχε αναδειχτεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια – έφτασε μέχρι την προημιτελική φάση της διοργάνωσης, όπου αποκλείστηκε από τη Βραζιλία.
Έπαιξε και στους πέντε αγώνες της ομάδας του, σκόραρε 2 φορές αλλά δέχτηκε οξύτατη κριτική για την αποβολή του στο τελευταίο ματς με την αντίπαλο Βραζιλία.
Η Μπαρτσελόνα είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον για την απόκτησή του και του έκλεισε συμβόλαιο πολύ μεγάλου ύψους.
Ο Μαραντόνα έγινε παίκτης της ομάδας της Καταλωνίας από το 1982 μέχρι το 1985, ωστόσο την περίοδο αυτή η υγεία του κλονίστηκε, και έχοντας αρνητικές εντυπώσεις από την Ισπανία αποφάσισε να φύγει από τη χώρα.
Κατέληξε στην Ιταλία και την Νάπολι, την ομάδα της οποίας με τη συνεισφορά του συνέβαλε να μετατραπεί από μια μικρή ομάδα σε μια από τις πιο αγαπητές τότε στον κόσμο.
Στη Νάπολη λατρεύτηκε σα θεός αν και οι φήμες για την εξωγηπεδική ζωή του οργίαζαν.
Μαζί της κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, το Κύπελλο Ιταλίας καθώς και το Κύπελλο UEFA το 1989.
Το 1986 κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μεξικό με την ομάδα της Αργεντινής.
Μουντιάλ 1990
Τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν και πάλι φιναλίστ στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία.
Ο Ντιέγκο έδειξε και πάλι τη μεγάλη κλάση και τις ηγετικές ικανότητές του ειδικά στον αγώνα εναντίον της Βραζιλίας με μια εκπληκτική ασίστ στον Κλαούντιο Κανίτζια.
Στον ημιτελικό, όπου η Αργεντινή αντιμετώπισε την Ιταλία, στο στάδιο της Νάπολι, οι φίλαθλοι αντί για την εθνική Ιταλίας εμψύχωναν τον Ντιέγκο ο οποίος στο παρελθόν είχε κατακρίνει την αντίθεση του Βορρά της Ιταλίας σε σχέση με το φτωχό Νότο.
Όμως στον τελικό η Δ. Γερμανία ήταν υπερπλήρης, ο Κανίτζια τιμωρημένος και έτσι η ομάδα της Αργεντινής περιορίστηκε στη δεύτερη θέση.
Παρόλο που η Αργεντινή είχε μείνει με 9 παίχτες χρειάστηκε ένα αμφισβητούμενο πέναλτι στο 84’για να νικήσει η Γερμανία
Τα ναρκωτικά
Το Μάρτιο του 1991 συνελήφθη για κατοχή κοκαΐνης και η καριέρα του άρχισε να φτάνει στη δύση της.
Για ένα διάστημα έπαιξε στους Νιούελς Ολντ Μπόυς και τη Σεβίλλη.
Κατά το Μουντιάλ του 1994 όλα πήγαιναν τέλεια για την Αργεντινή με νίκες 4-0 εναντίον της Εθνικής Ελλάδος (παιχνίδι στο οποίο σκόραρε και ο ίδιος) και 2-1 εναντίον της Νιγηρίας, μέχρι την αποκάλυψη ότι ο Μαραντόνα ήταν ντοπαρισμένος. Αυτό ήταν και το τελικό χτύπημα στην καριέρα του.
Είχε παντρευτεί το 1989 την Κλαούντια από την οποία χώρισε στη συνέχεια, έχοντας αποκτήσει δύο κόρες.
Το Νοέμβριο του 2008 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του. Παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία μέχρι τον Ιούλιο του 2010.
Ο Μαραντόνα ως είδωλο
Τόσο στην Αργεντινή όσο και στη Νάπολη, ο Μαραντόνα έγινε σύμβολο, αθλητικός ήρωας, «θεός».
Μεγαλωσε στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άιρες, όπου ο όρος viveza criolla- «εγγενής πονηριά» και η ικανότητα να ξεγελάσει αυτούς που είχαν την εξουσία θεωρείται ως θετικό ποιοτικό στοιχείο.
20.000 άτομα έγραψαν το Viva Maradona στις ψήφους τους στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μια τρίχα από το κεφάλι του φυλάσσεται με ασφάλεια σε τοπικό ιερό.
Η παρουσία του στο σύνολό της (με όλα τα πλεονεκτήματα και τις ιδιαιτερότητες- ακόμα και τις εφθαλμοφανώς αρνητικές) και όχι μόνο τα αθλητικά επιτεύγματα ήταν τέτοια που οδήγησε σε εκδηλώσεις λατρείας.
Στην υποτιθέμενη δημοκρατική βάση του αθλητισμού, ο ήρωας αντιπροσωπεύει όχι μόνο το επιθυμητό επίτευγμα, αλλά και τον κοινό χαρακτήρα των ευκαιριών.
Ο Μαραντόνα φαίνεται να άγγιξε τις ψυχές των ανθρώπων απλά γι’ αυτό που είναι και πρέπει επίσης να προστεθεί ο μύθος της αντιπαράθεσης του με τους «ισχυρούς», ηγέτες των ομοσπονδιών και ομάδων της βόρειας Ιταλίας, ως εκπρόσωπος των «καταπιεσμένων», των φτωχών της νότιας χώρας.
Ηταν η φιγούρα του ήρωα που οδηγεί με αμίμητες δράσεις τους αδύναμους σε εντυπωσιακές νίκες απέναντι στους ισχυρούς. Όπως έγραψε ο Oυρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο
«Ο Ντιέγο Μαραντόνα δεν λατρεύτηκε μόνο για τα μοναδικά ζογκλερικά του, αλλά επειδή ήταν ένας θεός βρώμικος, αμαρτωλός. Ο πιο ανθρώπινος από τους θεούς».
Με το που έγινε γνωστή η τραγική είδηση του θανάτου του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο μεγάλος Πελέ έσπευσε να τον αποχαιρετίσει.
Ο «μάγος της μπάλας» εξέφρασε την οδύνη του λέγοντας
«είναι τόσο λυπηρό να χάνονται οι φίλοι με αυτό τον τρόπο. Σίγουρα μία μέρα θα κλωτσάμε μαζί μία μπάλα στον ουρανό».
Περίεργα παιχνίδια της μοίρας: Ο Μαραντόνα πέθανε την ίδια μέρα με τον φίλο του Φιντέλ Κάστρο και τον Τζορτζ Μπεστ…
Αυτές τις μέρες μετά το θάνατο του Ντιέγκο βλέπεις και διαβάζεις πολλά. Το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι που έγραψε ο Ραμόν Ροτσα!! Του έχω μεγάλη αδυναμία σαν οοδισφαιριστη παρόλο που έπαιξε στον Βαζελο. Δεν ξέρω αν αυτό που είπε σε μια συνέντευξη πριν 2 μέρες είναι αλήθεια ή το είπε έτσι για να έχουμε να λέμε. Είπε λοιπόν ο οΧουαν ότι το 1995 που ήταν προπονητής στον Παναθηνσικο ήταν να έρθει λέει ο Μαραντονα στον Παο και ο Χουάν είπε όχι για να προστατέψει το Παναθηνσικο. Ήταν μετά το παγκόσμιο το 94 που ήταν ντοπσρισμρνος είχε τιμωρηθεί και δεν έβρισκε ομάδα. Μα υπήρχε ποτέ περίπτωση να έρθει ο Ντιέγκο στο βαζελο??? Λίγο χοντρό αυτό που είπε. Καλησπέρα σε όλους